Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні

самаўзраста́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самаўзраста́льны самаўзраста́льная самаўзраста́льнае самаўзраста́льныя
Р. самаўзраста́льнага самаўзраста́льнай
самаўзраста́льнае
самаўзраста́льнага самаўзраста́льных
Д. самаўзраста́льнаму самаўзраста́льнай самаўзраста́льнаму самаўзраста́льным
В. самаўзраста́льны (неадуш.)
самаўзраста́льнага (адуш.)
самаўзраста́льную самаўзраста́льнае самаўзраста́льныя (неадуш.)
самаўзраста́льных (адуш.)
Т. самаўзраста́льным самаўзраста́льнай
самаўзраста́льнаю
самаўзраста́льным самаўзраста́льнымі
М. самаўзраста́льным самаўзраста́льнай самаўзраста́льным самаўзраста́льных

Крыніцы: piskunou2012.

самаўзраста́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. самаўзраста́нне
Р. самаўзраста́ння
Д. самаўзраста́нню
В. самаўзраста́нне
Т. самаўзраста́ннем
М. самаўзраста́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

самаўзрыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. самаўзрыва́нне
Р. самаўзрыва́ння
Д. самаўзрыва́нню
В. самаўзрыва́нне
Т. самаўзрыва́ннем
М. самаўзрыва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самаўзрыва́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. самаўзрыва́ецца самаўзрыва́юцца
Прошлы час
м. самаўзрыва́ўся самаўзрыва́ліся
ж. самаўзрыва́лася
н. самаўзрыва́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самаўз’ядна́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. самаўз’ядна́нне
Р. самаўз’ядна́ння
Д. самаўз’ядна́нню
В. самаўз’ядна́нне
Т. самаўз’ядна́ннем
М. самаўз’ядна́нні

Крыніцы: piskunou2012.

самаўла́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. самаўла́да
Р. самаўла́ды
Д. самаўла́дзе
В. самаўла́ду
Т. самаўла́дай
самаўла́даю
М. самаўла́дзе

Крыніцы: piskunou2012.

самаўлада́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самаўлада́р самаўладары́
Р. самаўладара́ самаўладаро́ў
Д. самаўладару́ самаўладара́м
В. самаўладара́ самаўладаро́ў
Т. самаўладаро́м самаўладара́мі
М. самаўладару́ самаўладара́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самаўладарна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
самаўладарна - -

самаўлада́рнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. самаўлада́рнасць
Р. самаўлада́рнасці
Д. самаўлада́рнасці
В. самаўлада́рнасць
Т. самаўлада́рнасцю
М. самаўлада́рнасці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самаўлада́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самаўлада́рны самаўлада́рная самаўлада́рнае самаўлада́рныя
Р. самаўлада́рнага самаўлада́рнай
самаўлада́рнае
самаўлада́рнага самаўлада́рных
Д. самаўлада́рнаму самаўлада́рнай самаўлада́рнаму самаўлада́рным
В. самаўлада́рны (неадуш.)
самаўлада́рнага (адуш.)
самаўлада́рную самаўлада́рнае самаўлада́рныя (неадуш.)
самаўлада́рных (адуш.)
Т. самаўлада́рным самаўлада́рнай
самаўлада́рнаю
самаўлада́рным самаўлада́рнымі
М. самаўлада́рным самаўлада́рнай самаўлада́рным самаўлада́рных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.