сако́льнічы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
сако́льнічы |
сако́льнічая |
сако́льнічае |
сако́льнічыя |
Р. |
сако́льнічага |
сако́льнічай сако́льнічае |
сако́льнічага |
сако́льнічых |
Д. |
сако́льнічаму |
сако́льнічай |
сако́льнічаму |
сако́льнічым |
В. |
сако́льнічы (неадуш.) сако́льнічага (адуш.) |
сако́льнічую |
сако́льнічае |
сако́льнічыя (неадуш.) сако́льнічых (адуш.) |
Т. |
сако́льнічым |
сако́льнічай сако́льнічаю |
сако́льнічым |
сако́льнічымі |
М. |
сако́льнічым |
сако́льнічай |
сако́льнічым |
сако́льнічых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
сако́льнічы
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
м. |
- |
Н. |
сако́льнічы |
сако́льнічыя |
Р. |
сако́льнічага |
сако́льнічых |
Д. |
сако́льнічаму |
сако́льнічым |
В. |
сако́льнічага |
сако́льнічых |
Т. |
сако́льнічым |
сако́льнічымі |
М. |
сако́льнічым |
сако́льнічых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Сако́льнічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Сако́льнічы |
Р. |
Сако́льніч Сако́льнічаў |
Д. |
Сако́льнічам |
В. |
Сако́льнічы |
Т. |
Сако́льнічамі |
М. |
Сако́льнічах |
Сако́льшчына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Сако́льшчына |
Р. |
Сако́льшчыны |
Д. |
Сако́льшчыне |
В. |
Сако́льшчыну |
Т. |
Сако́льшчынай Сако́льшчынаю |
М. |
Сако́льшчыне |
сако́л-каршачо́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
сако́л-каршачо́к |
сакалы́-каршачкі́ |
Р. |
сакала́-каршачка́ |
сакало́ў-каршачко́ў |
Д. |
сакалу́-каршачку́ |
сакала́м-каршачка́м |
В. |
сакала́-каршачка́ |
сакало́ў-каршачко́ў |
Т. |
сакало́м-каршачко́м |
сакала́мі-каршачка́мі |
М. |
сакале́-каршачку́ |
сакала́х-каршачка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
Сако́ўцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Сако́ўцы |
Р. |
Сако́ўцаў |
Д. |
Сако́ўцам |
В. |
Сако́ўцы |
Т. |
Сако́ўцамі |
М. |
Сако́ўцах |
сакралізава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
сакралізава́ны |
сакралізава́ная |
сакралізава́нае |
сакралізава́ныя |
Р. |
сакралізава́нага |
сакралізава́най сакралізава́нае |
сакралізава́нага |
сакралізава́ных |
Д. |
сакралізава́наму |
сакралізава́най |
сакралізава́наму |
сакралізава́ным |
В. |
сакралізава́ны (неадуш.) сакралізава́нага (адуш.) |
сакралізава́ную |
сакралізава́нае |
сакралізава́ныя (неадуш.) сакралізава́ных (адуш.) |
Т. |
сакралізава́ным |
сакралізава́най сакралізава́наю |
сакралізава́ным |
сакралізава́нымі |
М. |
сакралізава́ным |
сакралізава́най |
сакралізава́ным |
сакралізава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.