вы́зінуць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́зіну |
вы́зінем |
| 2-я ас. |
вы́зінеш |
вы́зінеце |
| 3-я ас. |
вы́зіне |
вы́зінуць |
| Прошлы час |
| м. |
вы́зінуў |
вы́зінулі |
| ж. |
вы́зінула |
| н. |
вы́зінула |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
вы́зінь |
вы́зіньце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
вы́зінуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вызіра́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
вызіра́нне |
| Р. |
вызіра́ння |
| Д. |
вызіра́нню |
| В. |
вызіра́нне |
| Т. |
вызіра́ннем |
| М. |
вызіра́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
вызіра́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вызіра́ю |
вызіра́ем |
| 2-я ас. |
вызіра́еш |
вызіра́еце |
| 3-я ас. |
вызіра́е |
вызіра́юць |
| Прошлы час |
| м. |
вызіра́ў |
вызіра́лі |
| ж. |
вызіра́ла |
| н. |
вызіра́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
вызіра́й |
вызіра́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
вызіра́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вы́зірнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́зірну |
вы́зірнем |
| 2-я ас. |
вы́зірнеш |
вы́зірнеце |
| 3-я ас. |
вы́зірне |
вы́зірнуць |
| Прошлы час |
| м. |
вы́зірнуў |
вы́зірнулі |
| ж. |
вы́зірнула |
| н. |
вы́зірнула |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
вы́зірні |
вы́зірніце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
вы́зірнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вызнава́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вызнава́льнік |
вызнава́льнікі |
| Р. |
вызнава́льніка |
вызнава́льнікаў |
| Д. |
вызнава́льніку |
вызнава́льнікам |
| В. |
вызнава́льніка |
вызнава́льнікаў |
| Т. |
вызнава́льнікам |
вызнава́льнікамі |
| М. |
вызнава́льніку |
вызнава́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
вызнава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вызнава́нне |
вызнава́нні |
| Р. |
вызнава́ння |
вызнава́нняў |
| Д. |
вызнава́нню |
вызнава́нням |
| В. |
вызнава́нне |
вызнава́нні |
| Т. |
вызнава́ннем |
вызнава́ннямі |
| М. |
вызнава́нні |
вызнава́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
вызнава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вызнаю́ся |
вызнаё́мся |
| 2-я ас. |
вызнае́шся |
вызнаяце́ся |
| 3-я ас. |
вызнае́цца |
вызнаю́цца |
| Прошлы час |
| м. |
вызнава́ўся |
вызнава́ліся |
| ж. |
вызнава́лася |
| н. |
вызнава́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
вызнаючы́ся |
Крыніцы:
piskunou2012.
вызнава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вызнаю́ |
вызнаё́м |
| 2-я ас. |
вызнае́ш |
вызнаяце́ |
| 3-я ас. |
вызнае́ |
вызнаю́ць |
| Прошлы час |
| м. |
вызнава́ў |
вызнава́лі |
| ж. |
вызнава́ла |
| н. |
вызнава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
вызнава́й |
вызнава́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
вызнаючы́ |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вызна́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вызна́нне |
вызна́нні |
| Р. |
вызна́ння |
вызна́нняў |
| Д. |
вызна́нню |
вызна́нням |
| В. |
вызна́нне |
вызна́нні |
| Т. |
вызна́ннем |
вызна́ннямі |
| М. |
вызна́нні |
вызна́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́знаны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́знаны |
вы́знаная |
вы́знанае |
вы́знаныя |
| Р. |
вы́знанага |
вы́знанай вы́знанае |
вы́знанага |
вы́знаных |
| Д. |
вы́знанаму |
вы́знанай |
вы́знанаму |
вы́знаным |
| В. |
вы́знаны (неадуш.) вы́знанага (адуш.) |
вы́знаную |
вы́знанае |
вы́знаныя (неадуш.) вы́знаных (адуш.) |
| Т. |
вы́знаным |
вы́знанай вы́знанаю |
вы́знаным |
вы́знанымі |
| М. |
вы́знаным |
вы́знанай |
вы́знаным |
вы́знаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.