вы́зінуць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́зіну |
вы́зінем |
2-я ас. |
вы́зінеш |
вы́зінеце |
3-я ас. |
вы́зіне |
вы́зінуць |
Прошлы час |
м. |
вы́зінуў |
вы́зінулі |
ж. |
вы́зінула |
н. |
вы́зінула |
Загадны лад |
2-я ас. |
вы́зінь |
вы́зіньце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́зінуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вызіра́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
вызіра́нне |
Р. |
вызіра́ння |
Д. |
вызіра́нню |
В. |
вызіра́нне |
Т. |
вызіра́ннем |
М. |
вызіра́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
вызіра́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вызіра́ю |
вызіра́ем |
2-я ас. |
вызіра́еш |
вызіра́еце |
3-я ас. |
вызіра́е |
вызіра́юць |
Прошлы час |
м. |
вызіра́ў |
вызіра́лі |
ж. |
вызіра́ла |
н. |
вызіра́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
вызіра́й |
вызіра́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
вызіра́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вы́зірнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́зірну |
вы́зірнем |
2-я ас. |
вы́зірнеш |
вы́зірнеце |
3-я ас. |
вы́зірне |
вы́зірнуць |
Прошлы час |
м. |
вы́зірнуў |
вы́зірнулі |
ж. |
вы́зірнула |
н. |
вы́зірнула |
Загадны лад |
2-я ас. |
вы́зірні |
вы́зірніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́зірнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вызнава́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вызнава́льнік |
вызнава́льнікі |
Р. |
вызнава́льніка |
вызнава́льнікаў |
Д. |
вызнава́льніку |
вызнава́льнікам |
В. |
вызнава́льніка |
вызнава́льнікаў |
Т. |
вызнава́льнікам |
вызнава́льнікамі |
М. |
вызнава́льніку |
вызнава́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
вызнава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вызнава́нне |
вызнава́нні |
Р. |
вызнава́ння |
вызнава́нняў |
Д. |
вызнава́нню |
вызнава́нням |
В. |
вызнава́нне |
вызнава́нні |
Т. |
вызнава́ннем |
вызнава́ннямі |
М. |
вызнава́нні |
вызнава́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
вызнава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вызнаю́ся |
вызнаё́мся |
2-я ас. |
вызнае́шся |
вызнаяце́ся |
3-я ас. |
вызнае́цца |
вызнаю́цца |
Прошлы час |
м. |
вызнава́ўся |
вызнава́ліся |
ж. |
вызнава́лася |
н. |
вызнава́лася |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
вызнаючы́ся |
Крыніцы:
piskunou2012.
вызнава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вызнаю́ |
вызнаё́м |
2-я ас. |
вызнае́ш |
вызнаяце́ |
3-я ас. |
вызнае́ |
вызнаю́ць |
Прошлы час |
м. |
вызнава́ў |
вызнава́лі |
ж. |
вызнава́ла |
н. |
вызнава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
вызнава́й |
вызнава́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
вызнаючы́ |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вызна́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вызна́нне |
вызна́нні |
Р. |
вызна́ння |
вызна́нняў |
Д. |
вызна́нню |
вызна́нням |
В. |
вызна́нне |
вызна́нні |
Т. |
вызна́ннем |
вызна́ннямі |
М. |
вызна́нні |
вызна́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́знаны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вы́знаны |
вы́знаная |
вы́знанае |
вы́знаныя |
Р. |
вы́знанага |
вы́знанай вы́знанае |
вы́знанага |
вы́знаных |
Д. |
вы́знанаму |
вы́знанай |
вы́знанаму |
вы́знаным |
В. |
вы́знаны (неадуш.) вы́знанага (адуш.) |
вы́знаную |
вы́знанае |
вы́знаныя (неадуш.) вы́знаных (адуш.) |
Т. |
вы́знаным |
вы́знанай вы́знанаю |
вы́знаным |
вы́знанымі |
М. |
вы́знаным |
вы́знанай |
вы́знаным |
вы́знаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.