аванту́рны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аванту́рны |
аванту́рная |
аванту́рнае |
аванту́рныя |
| Р. |
аванту́рнага |
аванту́рнай аванту́рнае |
аванту́рнага |
аванту́рных |
| Д. |
аванту́рнаму |
аванту́рнай |
аванту́рнаму |
аванту́рным |
| В. |
аванту́рны (неадуш.) аванту́рнага (адуш.) |
аванту́рную |
аванту́рнае |
аванту́рныя (неадуш.) аванту́рных (адуш.) |
| Т. |
аванту́рным |
аванту́рнай аванту́рнаю |
аванту́рным |
аванту́рнымі |
| М. |
аванту́рным |
аванту́рнай |
аванту́рным |
аванту́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аванту́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аванту́рны |
аванту́рная |
аванту́рнае |
аванту́рныя |
| Р. |
аванту́рнага |
аванту́рнай аванту́рнае |
аванту́рнага |
аванту́рных |
| Д. |
аванту́рнаму |
аванту́рнай |
аванту́рнаму |
аванту́рным |
| В. |
аванту́рны (неадуш.) аванту́рнага (адуш.) |
аванту́рную |
аванту́рнае |
аванту́рныя (неадуш.) аванту́рных (адуш.) |
| Т. |
аванту́рным |
аванту́рнай аванту́рнаю |
аванту́рным |
аванту́рнымі |
| М. |
аванту́рным |
аванту́рнай |
аванту́рным |
аванту́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
авантуры́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
авантуры́зм |
| Р. |
авантуры́зму |
| Д. |
авантуры́зму |
| В. |
авантуры́зм |
| Т. |
авантуры́змам |
| М. |
авантуры́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
авантуры́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
авантуры́н |
| Р. |
авантуры́ну |
| Д. |
авантуры́ну |
| В. |
авантуры́н |
| Т. |
авантуры́нам |
| М. |
авантуры́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
авантуры́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
авантуры́ст |
авантуры́сты |
| Р. |
авантуры́ста |
авантуры́стаў |
| Д. |
авантуры́сту |
авантуры́стам |
| В. |
авантуры́ста |
авантуры́стаў |
| Т. |
авантуры́стам |
авантуры́стамі |
| М. |
авантуры́сце |
авантуры́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
авантуры́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
авантуры́стка |
авантуры́сткі |
| Р. |
авантуры́сткі |
авантуры́стак |
| Д. |
авантуры́стцы |
авантуры́сткам |
| В. |
авантуры́стку |
авантуры́стак |
| Т. |
авантуры́сткай авантуры́сткаю |
авантуры́сткамі |
| М. |
авантуры́стцы |
авантуры́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
авантурысты́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| авантурысты́чна |
авантурысты́чней |
- |