неарэалі́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
неарэалі́зм |
Р. |
неарэалі́зму |
Д. |
неарэалі́зму |
В. |
неарэалі́зм |
Т. |
неарэалі́змам |
М. |
неарэалі́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
неарэалі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
неарэалі́ст |
неарэалі́сты |
Р. |
неарэалі́ста |
неарэалі́стаў |
Д. |
неарэалі́сту |
неарэалі́стам |
В. |
неарэалі́ста |
неарэалі́стаў |
Т. |
неарэалі́стам |
неарэалі́стамі |
М. |
неарэалі́сце |
неарэалі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
неарэалісты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
неарэалісты́чны |
неарэалісты́чная |
неарэалісты́чнае |
неарэалісты́чныя |
Р. |
неарэалісты́чнага |
неарэалісты́чнай неарэалісты́чнае |
неарэалісты́чнага |
неарэалісты́чных |
Д. |
неарэалісты́чнаму |
неарэалісты́чнай |
неарэалісты́чнаму |
неарэалісты́чным |
В. |
неарэалісты́чны (неадуш.) неарэалісты́чнага (адуш.) |
неарэалісты́чную |
неарэалісты́чнае |
неарэалісты́чныя (неадуш.) неарэалісты́чных (адуш.) |
Т. |
неарэалісты́чным |
неарэалісты́чнай неарэалісты́чнаю |
неарэалісты́чным |
неарэалісты́чнымі |
М. |
неарэалісты́чным |
неарэалісты́чнай |
неарэалісты́чным |
неарэалісты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
неарэнеса́нс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
неарэнеса́нс |
Р. |
неарэнеса́нсу |
Д. |
неарэнеса́нсу |
В. |
неарэнеса́нс |
Т. |
неарэнеса́нсам |
М. |
неарэнеса́нсе |
Крыніцы:
piskunou2012.
неасве́тлена
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
неасве́тлена |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.