прыгнята́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыгнята́ны |
прыгнята́ная |
прыгнята́нае |
прыгнята́ныя |
| Р. |
прыгнята́нага |
прыгнята́най прыгнята́нае |
прыгнята́нага |
прыгнята́ных |
| Д. |
прыгнята́наму |
прыгнята́най |
прыгнята́наму |
прыгнята́ным |
| В. |
прыгнята́ны (неадуш.) прыгнята́нага (адуш.) |
прыгнята́ную |
прыгнята́нае |
прыгнята́ныя (неадуш.) прыгнята́ных (адуш.) |
| Т. |
прыгнята́ным |
прыгнята́най прыгнята́наю |
прыгнята́ным |
прыгнята́нымі |
| М. |
прыгнята́ным |
прыгнята́най |
прыгнята́ным |
прыгнята́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыгнята́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
прыгнята́ецца |
прыгнята́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
прыгнята́ўся |
прыгнята́ліся |
| ж. |
прыгнята́лася |
| н. |
прыгнята́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прыгнята́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыгнята́ю |
прыгнята́ем |
| 2-я ас. |
прыгнята́еш |
прыгнята́еце |
| 3-я ас. |
прыгнята́е |
прыгнята́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прыгнята́ў |
прыгнята́лі |
| ж. |
прыгнята́ла |
| н. |
прыгнята́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыгнята́й |
прыгнята́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыгнята́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыгняце́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыгняце́нне |
прыгняце́нні |
| Р. |
прыгняце́ння |
прыгняце́нняў |
| Д. |
прыгняце́нню |
прыгняце́нням |
| В. |
прыгняце́нне |
прыгняце́нні |
| Т. |
прыгняце́ннем |
прыгняце́ннямі |
| М. |
прыгняце́нні |
прыгняце́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыго́да
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыго́да |
прыго́ды |
| Р. |
прыго́ды |
прыго́д |
| Д. |
прыго́дзе |
прыго́дам |
| В. |
прыго́ду |
прыго́ды |
| Т. |
прыго́дай прыго́даю |
прыго́дамі |
| М. |
прыго́дзе |
прыго́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
прыго́дачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыго́дачка |
прыго́дачкі |
| Р. |
прыго́дачкі |
прыго́дачак |
| Д. |
прыго́дачцы |
прыго́дачкам |
| В. |
прыго́дачку |
прыго́дачкі |
| Т. |
прыго́дачкай прыго́дачкаю |
прыго́дачкамі |
| М. |
прыго́дачцы |
прыго́дачках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Прыго́дзічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Прыго́дзічы |
| Р. |
Прыго́дзіч Прыго́дзічаў |
| Д. |
Прыго́дзічам |
| В. |
Прыго́дзічы |
| Т. |
Прыго́дзічамі |
| М. |
Прыго́дзічах |
прыго́днасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прыго́днасць |
| Р. |
прыго́днасці |
| Д. |
прыго́днасці |
| В. |
прыго́днасць |
| Т. |
прыго́днасцю |
| М. |
прыго́днасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыго́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыго́днік |
прыго́днікі |
| Р. |
прыго́дніка |
прыго́днікаў |
| Д. |
прыго́дніку |
прыго́днікам |
| В. |
прыго́дніка |
прыго́днікаў |
| Т. |
прыго́днікам |
прыго́днікамі |
| М. |
прыго́дніку |
прыго́дніках |
Крыніцы:
piskunou2012.