валачо́ба
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | 
	
	
		
			| Н. | валачо́ба | 
		
			| Р. | валачо́бы | 
		
			| Д. | валачо́бе | 
		
			| В. | валачо́бу | 
		
			| Т. | валачо́бай валачо́баю
 | 
		
			| М. | валачо́бе | 
		
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
валачо́бнае
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
		
	
		
			|  | адз. | 
		
			
			
			| н. | 
	
	
		
			| Н. | валачо́бнае | 
		
			| Р. | валачо́бнага | 
		
			| Д. | валачо́бнаму | 
		
			| В. | валачо́бнае | 
		
			| Т. | валачо́бным | 
		
			| М. | валачо́бным | 
		
Крыніцы:
	
		nazounik2008,
		sbm2012.
валачо́бнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
			| Н. | валачо́бнік | валачо́бнікі | 
		
			| Р. | валачо́бніка | валачо́бнікаў | 
		
			| Д. | валачо́бніку | валачо́бнікам | 
		
			| В. | валачо́бніка | валачо́бнікаў | 
		
			| Т. | валачо́бнікам | валачо́бнікамі | 
		
			| М. | валачо́бніку | валачо́бніках | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
валачо́бніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | 
	
	
		
			| Н. | валачо́бніцтва | 
		
			| Р. | валачо́бніцтва | 
		
			| Д. | валачо́бніцтву | 
		
			| В. | валачо́бніцтва | 
		
			| Т. | валачо́бніцтвам | 
		
			| М. | валачо́бніцтве | 
		
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
валачо́бнічаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
|---|
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
		
			| 1-я ас. | валачо́бнічаю | валачо́бнічаем | 
		
		
			| 2-я ас. | валачо́бнічаеш | валачо́бнічаеце | 
		
		
			| 3-я ас. | валачо́бнічае | валачо́бнічаюць | 
		
| Прошлы час | 
|---|
	
		
			| м. | валачо́бнічаў | валачо́бнічалі | 
		
			| ж. | валачо́бнічала | 
		
			| н. | валачо́бнічала | 
	
| Загадны лад | 
|---|
	
		
			| 2-я ас. | валачо́бнічай | валачо́бнічайце | 
	
| Дзеепрыслоўе | 
|---|
	
		
			| цяп. час | валачо́бнічаючы | 
		
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
валачо́бны
прыметнік, адносны
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | валачо́бны | валачо́бная | валачо́бнае | валачо́бныя | 
		
			| Р. | валачо́бнага | валачо́бнай валачо́бнае
 | валачо́бнага | валачо́бных | 
		
			| Д. | валачо́бнаму | валачо́бнай | валачо́бнаму | валачо́бным | 
		
			| В. | валачо́бны (неадуш.) валачо́бнага (адуш.)
 | валачо́бную | валачо́бнае | валачо́бныя (неадуш.) валачо́бных (адуш.)
 | 
		
			| Т. | валачо́бным | валачо́бнай валачо́бнаю
 | валачо́бным | валачо́бнымі | 
		
			| М. | валачо́бным | валачо́бнай | валачо́бным | валачо́бных | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012,
		tsbm1984.
валачо́ны
прыметнік, адносны
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | валачо́ны | валачо́ная | валачо́нае | валачо́ныя | 
		
			| Р. | валачо́нага | валачо́най валачо́нае
 | валачо́нага | валачо́ных | 
		
			| Д. | валачо́наму | валачо́най | валачо́наму | валачо́ным | 
		
			| В. | валачо́ны (неадуш.) валачо́нага (адуш.)
 | валачо́ную | валачо́нае | валачо́ныя (неадуш.) валачо́ных (адуш.)
 | 
		
			| Т. | валачо́ным | валачо́най валачо́наю
 | валачо́ным | валачо́нымі | 
		
			| М. | валачо́ным | валачо́най | валачо́ным | валачо́ных | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012.