мо́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| мо́ўнік | мо́ўнікі | |
| мо́ўніка | мо́ўнікаў | |
| мо́ўніку | мо́ўнікам | |
| мо́ўніка | мо́ўнікаў | |
| мо́ўнікам | мо́ўнікамі | |
| мо́ўніку | мо́ўніках |
Крыніцы:
мо́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| мо́ўнік | мо́ўнікі | |
| мо́ўніка | мо́ўнікаў | |
| мо́ўніку | мо́ўнікам | |
| мо́ўніка | мо́ўнікаў | |
| мо́ўнікам | мо́ўнікамі | |
| мо́ўніку | мо́ўніках |
Крыніцы:
мо́ўніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| мо́ўніца | мо́ўніцы | |
| мо́ўніцы | мо́ўніц | |
| мо́ўніцы | мо́ўніцам | |
| мо́ўніцу | мо́ўніц | |
| мо́ўніцай мо́ўніцаю |
мо́ўніцамі | |
| мо́ўніцы | мо́ўніцах |
Крыніцы:
мо́ўніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| мо́ўніца | мо́ўніцы | |
| мо́ўніцы | мо́ўніц | |
| мо́ўніцы | мо́ўніцам | |
| мо́ўніцу | мо́ўніцы | |
| мо́ўніцай мо́ўніцаю |
мо́ўніцамі | |
| мо́ўніцы | мо́ўніцах |
Крыніцы:
мо́ўны
прыметнік, адносны
| мо́ўны | мо́ўная | мо́ўнае | мо́ўныя | |
| мо́ўнага | мо́ўнай мо́ўнае |
мо́ўнага | мо́ўных | |
| мо́ўнаму | мо́ўнай | мо́ўнаму | мо́ўным | |
| мо́ўны ( мо́ўнага ( |
мо́ўную | мо́ўнае | мо́ўныя ( мо́ўных ( |
|
| мо́ўным | мо́ўнай мо́ўнаю |
мо́ўным | мо́ўнымі | |
| мо́ўным | мо́ўнай | мо́ўным | мо́ўных | |
Крыніцы:
Мо́ўчадзь
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
| Мо́ўчадзь | |
| Мо́ўчадзі | |
| Мо́ўчадзі | |
| Мо́ўчадзь | |
| Мо́ўчаддзю | |
| Мо́ўчадзі |
мо́ўчакам
прыслоўе
| мо́ўчакам | - | - |
Крыніцы:
мо́ўчанька
прыслоўе
| мо́ўчанька | - | - |
Крыніцы:
мо́ўчачкі
прыслоўе
| мо́ўчачкі | - | - |
Крыніцы:
мо́ўчкі
прыслоўе
| мо́ўчкі | - | - |
Крыніцы:
мо́ўчыкам
прыслоўе
| мо́ўчыкам | - | - |
Крыніцы: