сане́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
сане́тны |
сане́тная |
сане́тнае |
сане́тныя |
Р. |
сане́тнага |
сане́тнай сане́тнае |
сане́тнага |
сане́тных |
Д. |
сане́тнаму |
сане́тнай |
сане́тнаму |
сане́тным |
В. |
сане́тны (неадуш.) сане́тнага (адуш.) |
сане́тную |
сане́тнае |
сане́тныя (неадуш.) сане́тных (адуш.) |
Т. |
сане́тным |
сане́тнай сане́тнаю |
сане́тным |
сане́тнымі |
М. |
сане́тным |
сане́тнай |
сане́тным |
сане́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
санжыро́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
санжыро́ўка |
санжыро́ўкі |
Р. |
санжыро́ўкі |
санжыро́вак |
Д. |
санжыро́ўцы |
санжыро́ўкам |
В. |
санжыро́ўку |
санжыро́ўкі |
Т. |
санжыро́ўкай санжыро́ўкаю |
санжыро́ўкамі |
М. |
санжыро́ўцы |
санжыро́ўках |
Крыніцы:
piskunou2012.
са́ні
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
са́ні |
Р. |
сане́й |
Д. |
саня́м |
В. |
са́ні |
Т. |
саня́мі |
М. |
саня́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Са́ні
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Са́ні |
Р. |
Са́няў |
Д. |
Са́ням |
В. |
Са́ні |
Т. |
Са́нямі |
М. |
Са́нях |
санінспе́ктар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
санінспе́ктар |
санінспе́ктары |
Р. |
санінспе́ктара |
санінспе́ктараў |
Д. |
санінспе́ктару |
санінспе́ктарам |
В. |
санінспе́ктара |
санінспе́ктараў |
Т. |
санінспе́ктарам |
санінспе́ктарамі |
М. |
санінспе́ктару |
санінспе́ктарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
санінспе́кцыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
санінспе́кцыя |
Р. |
санінспе́кцыі |
Д. |
санінспе́кцыі |
В. |
санінспе́кцыю |
Т. |
санінспе́кцыяй санінспе́кцыяю |
М. |
санінспе́кцыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
санінстру́ктар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
санінстру́ктар |
санінстру́ктары |
Р. |
санінстру́ктара |
санінстру́ктараў |
Д. |
санінстру́ктару |
санінстру́ктарам |
В. |
санінстру́ктара |
санінстру́ктараў |
Т. |
санінстру́ктарам |
санінстру́ктарамі |
М. |
санінстру́ктару |
санінстру́ктарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
санінстру́ктарка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
санінстру́ктарка |
санінстру́ктаркі |
Р. |
санінстру́ктаркі |
санінстру́ктарак |
Д. |
санінстру́ктарцы |
санінстру́ктаркам |
В. |
санінстру́ктарку |
санінстру́ктарак |
Т. |
санінстру́ктаркай санінстру́ктаркаю |
санінстру́ктаркамі |
М. |
санінстру́ктарцы |
санінстру́ктарках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012.
санінстру́ктарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
санінстру́ктарскі |
санінстру́ктарская |
санінстру́ктарскае |
санінстру́ктарскія |
Р. |
санінстру́ктарскага |
санінстру́ктарскай санінстру́ктарскае |
санінстру́ктарскага |
санінстру́ктарскіх |
Д. |
санінстру́ктарскаму |
санінстру́ктарскай |
санінстру́ктарскаму |
санінстру́ктарскім |
В. |
санінстру́ктарскі (неадуш.) санінстру́ктарскага (адуш.) |
санінстру́ктарскую |
санінстру́ктарскае |
санінстру́ктарскія (неадуш.) санінстру́ктарскіх (адуш.) |
Т. |
санінстру́ктарскім |
санінстру́ктарскай санінстру́ктарскаю |
санінстру́ктарскім |
санінстру́ктарскімі |
М. |
санінстру́ктарскім |
санінстру́ктарскай |
санінстру́ктарскім |
санінстру́ктарскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
саніравана
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
саніравана |
- |
- |