По́ўчын
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| По́ўчын | |
| По́ўчына | |
| По́ўчыну | |
| По́ўчын | |
| По́ўчынам | |
| По́ўчыне |
По́ўчын
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| По́ўчын | |
| По́ўчына | |
| По́ўчыну | |
| По́ўчын | |
| По́ўчынам | |
| По́ўчыне |
по́ўшыць
‘біць каго-небудзь па вушах’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| по́ўшу | по́ўшым | |
| по́ўшыш | по́ўшыце | |
| по́ўшыць | по́ўшаць | |
| Прошлы час | ||
| по́ўшыў | по́ўшылі | |
| по́ўшыла | ||
| по́ўшыла | ||
| Загадны лад | ||
| по́ўшы | по́ўшыце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| по́ўшачы | ||
Крыніцы: