гузава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гузава́ты |
гузава́тая |
гузава́тае |
гузава́тыя |
| Р. |
гузава́тага |
гузава́тай гузава́тае |
гузава́тага |
гузава́тых |
| Д. |
гузава́таму |
гузава́тай |
гузава́таму |
гузава́тым |
| В. |
гузава́ты (неадуш.) гузава́тага (адуш.) |
гузава́тую |
гузава́тае |
гузава́тыя (неадуш.) гузава́тых (адуш.) |
| Т. |
гузава́тым |
гузава́тай гузава́таю |
гузава́тым |
гузава́тымі |
| М. |
гузава́тым |
гузава́тай |
гузава́тым |
гузава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гуза́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гуза́к |
гузакі́ |
| Р. |
гузака́ |
гузако́ў |
| Д. |
гузаку́ |
гузака́м |
| В. |
гуза́к |
гузакі́ |
| Т. |
гузако́м |
гузака́мі |
| М. |
гузаку́ |
гузака́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гуза́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
гуза́нне |
| Р. |
гуза́ння |
| Д. |
гуза́нню |
| В. |
гуза́нне |
| Т. |
гуза́ннем |
| М. |
гуза́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
гузану́ць
‘ударыць вяроўкай каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
гузану́ |
гузанё́м |
| 2-я ас. |
гузане́ш |
гузаняце́ |
| 3-я ас. |
гузане́ |
гузану́ць |
| Прошлы час |
| м. |
гузану́ў |
гузану́лі |
| ж. |
гузану́ла |
| н. |
гузану́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
гузані́ |
гузані́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
гузану́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
гуза́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гуза́ны |
гуза́ная |
гуза́нае |
гуза́ныя |
| Р. |
гуза́нага |
гуза́най гуза́нае |
гуза́нага |
гуза́ных |
| Д. |
гуза́наму |
гуза́най |
гуза́наму |
гуза́ным |
| В. |
гуза́ны (неадуш.) гуза́нага (адуш.) |
гуза́ную |
гуза́нае |
гуза́ныя (неадуш.) гуза́ных (адуш.) |
| Т. |
гуза́ным |
гуза́най гуза́наю |
гуза́ным |
гуза́нымі |
| М. |
гуза́ным |
гуза́най |
гуза́ным |
гуза́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
гузаро́бка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гузаро́бка |
гузаро́бкі |
| Р. |
гузаро́бкі |
гузаро́бак |
| Д. |
гузаро́бцы |
гузаро́бкам |
| В. |
гузаро́бку |
гузаро́бкі |
| Т. |
гузаро́бкай гузаро́бкаю |
гузаро́бкамі |
| М. |
гузаро́бцы |
гузаро́бках |
Крыніцы:
piskunou2012.
гуза́стасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гуза́стасць |
гуза́стасці |
| Р. |
гуза́стасці |
гуза́стасцей гуза́стасцяў |
| Д. |
гуза́стасці |
гуза́стасцям |
| В. |
гуза́стасць |
гуза́стасці |
| Т. |
гуза́стасцю |
гуза́стасцямі |
| М. |
гуза́стасці |
гуза́стасцях |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
гуза́сты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гуза́сты |
гуза́стая |
гуза́стае |
гуза́стыя |
| Р. |
гуза́стага |
гуза́стай гуза́стае |
гуза́стага |
гуза́стых |
| Д. |
гуза́стаму |
гуза́стай |
гуза́стаму |
гуза́стым |
| В. |
гуза́сты (неадуш.) гуза́стага (адуш.) |
гуза́стую |
гуза́стае |
гуза́стыя (неадуш.) гуза́стых (адуш.) |
| Т. |
гуза́стым |
гуза́стай гуза́стаю |
гуза́стым |
гуза́стымі |
| М. |
гуза́стым |
гуза́стай |
гуза́стым |
гуза́стых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.