насупо́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
насупо́нены |
насупо́неная |
насупо́ненае |
насупо́неныя |
Р. |
насупо́ненага |
насупо́ненай насупо́ненае |
насупо́ненага |
насупо́неных |
Д. |
насупо́ненаму |
насупо́ненай |
насупо́ненаму |
насупо́неным |
В. |
насупо́нены (неадуш.) насупо́ненага (адуш.) |
насупо́неную |
насупо́ненае |
насупо́неныя (неадуш.) насупо́неных (адуш.) |
Т. |
насупо́неным |
насупо́ненай насупо́ненаю |
насупо́неным |
насупо́ненымі |
М. |
насупо́неным |
насупо́ненай |
насупо́неным |
насупо́неных |
Крыніцы:
piskunou2012.
насупо́ніць
‘сцягнуць клешчы хамута супоняй пры запраганні каня’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
насупо́ню |
насупо́нім |
2-я ас. |
насупо́ніш |
насупо́ніце |
3-я ас. |
насупо́ніць |
насупо́няць |
Прошлы час |
м. |
насупо́ніў |
насупо́нілі |
ж. |
насупо́ніла |
н. |
насупо́ніла |
Загадны лад |
2-я ас. |
насупо́нь |
насупо́ньце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
насупо́ніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
насу́праціў
прыназоўнік
Іншыя варыянты:
насупраці́ў.
Крыніцы:
piskunou2012.
насупраці́ў
прыназоўнік
Іншыя варыянты:
насу́праціў.
Крыніцы:
piskunou2012.
насу́праць
прыназоўнік
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
насу́праць
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
насу́праць |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.