Verbum

анлайнавы слоўнік

самапэ́ўнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

самапэ́ўны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самапэ́ўны	самапэ́ўная	самапэ́ўнае	самапэ́ўныя
Р.	самапэ́ўнага	самапэ́ўнай самапэ́ўнае	самапэ́ўнага	самапэ́ўных
Д.	самапэ́ўнаму	самапэ́ўнай	самапэ́ўнаму	самапэ́ўным
В.	самапэ́ўны (неадуш.) самапэ́ўнага (адуш.)	самапэ́ўную	самапэ́ўнае	самапэ́ўныя (неадуш.) самапэ́ўных (адуш.)
Т.	самапэ́ўным	самапэ́ўнай самапэ́ўнаю	самапэ́ўным	самапэ́ўнымі
М.	самапэ́ўным	самапэ́ўнай	самапэ́ўным	самапэ́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Сама́ра

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Сама́равічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Самара́ж

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

самаразбура́льна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
самаразбура́льна	самаразбура́льней	-

самаразбура́льны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самаразбура́льны	самаразбура́льная	самаразбура́льнае	самаразбура́льныя
Р.	самаразбура́льнага	самаразбура́льнай самаразбура́льнае	самаразбура́льнага	самаразбура́льных
Д.	самаразбура́льнаму	самаразбура́льнай	самаразбура́льнаму	самаразбура́льным
В.	самаразбура́льны (неадуш.) самаразбура́льнага (адуш.)	самаразбура́льную	самаразбура́льнае	самаразбура́льныя (неадуш.) самаразбура́льных (адуш.)
Т.	самаразбура́льным	самаразбура́льнай самаразбура́льнаю	самаразбура́льным	самаразбура́льнымі
М.	самаразбура́льным	самаразбура́льнай	самаразбура́льным	самаразбура́льных

Крыніцы: piskunou2012.

самаразбура́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

самаразбурэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самаразвіццё́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.