прыгарну́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыгарну́ |
прыго́рнем |
| 2-я ас. |
прыго́рнеш |
прыго́рнеце |
| 3-я ас. |
прыго́рне |
прыго́рнуць |
| Прошлы час |
| м. |
прыгарну́ў |
прыгарну́лі |
| ж. |
прыгарну́ла |
| н. |
прыгарну́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыгарні́ |
прыгарні́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прыгарну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыгаро́джаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыгаро́джаны |
прыгаро́джаная |
прыгаро́джанае |
прыгаро́джаныя |
| Р. |
прыгаро́джанага |
прыгаро́джанай прыгаро́джанае |
прыгаро́джанага |
прыгаро́джаных |
| Д. |
прыгаро́джанаму |
прыгаро́джанай |
прыгаро́джанаму |
прыгаро́джаным |
| В. |
прыгаро́джаны (неадуш.) прыгаро́джанага (адуш.) |
прыгаро́джаную |
прыгаро́джанае |
прыгаро́джаныя (неадуш.) прыгаро́джаных (адуш.) |
| Т. |
прыгаро́джаным |
прыгаро́джанай прыгаро́джанаю |
прыгаро́джаным |
прыгаро́джанымі |
| М. |
прыгаро́джаным |
прыгаро́джанай |
прыгаро́джаным |
прыгаро́джаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прыгаро́джаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыгаро́джаны |
прыгаро́джаная |
прыгаро́джанае |
прыгаро́джаныя |
| Р. |
прыгаро́джанага |
прыгаро́джанай прыгаро́джанае |
прыгаро́джанага |
прыгаро́джаных |
| Д. |
прыгаро́джанаму |
прыгаро́джанай |
прыгаро́джанаму |
прыгаро́джаным |
| В. |
прыгаро́джаны (неадуш.) прыгаро́джанага (адуш.) |
прыгаро́джаную |
прыгаро́джанае |
прыгаро́джаныя (неадуш.) прыгаро́джаных (адуш.) |
| Т. |
прыгаро́джаным |
прыгаро́джанай прыгаро́джанаю |
прыгаро́джаным |
прыгаро́джанымі |
| М. |
прыгаро́джаным |
прыгаро́джанай |
прыгаро́джаным |
прыгаро́джаных |
Кароткая форма: прыгаро́джана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прыгаро́джванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прыгаро́джванне |
| Р. |
прыгаро́джвання |
| Д. |
прыгаро́джванню |
| В. |
прыгаро́джванне |
| Т. |
прыгаро́джваннем |
| М. |
прыгаро́джванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
прыгаро́джвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
прыгаро́джваецца |
прыгаро́джваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
прыгаро́джваўся |
прыгаро́джваліся |
| ж. |
прыгаро́джвалася |
| н. |
прыгаро́джвалася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
прыгаро́джваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыгаро́джваю |
прыгаро́джваем |
| 2-я ас. |
прыгаро́джваеш |
прыгаро́джваеце |
| 3-я ас. |
прыгаро́джвае |
прыгаро́джваюць |
| Прошлы час |
| м. |
прыгаро́джваў |
прыгаро́джвалі |
| ж. |
прыгаро́джвала |
| н. |
прыгаро́джвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыгаро́джвай |
прыгаро́джвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыгаро́джваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прыгаро́дка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыгаро́дка |
прыгаро́дкі |
| Р. |
прыгаро́дкі |
прыгаро́дак |
| Д. |
прыгаро́дцы |
прыгаро́дкам |
| В. |
прыгаро́дку |
прыгаро́дкі |
| Т. |
прыгаро́дкай прыгаро́дкаю |
прыгаро́дкамі |
| М. |
прыгаро́дцы |
прыгаро́дках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
прыгарта́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыгарта́ю |
прыгарта́ем |
| 2-я ас. |
прыгарта́еш |
прыгарта́еце |
| 3-я ас. |
прыгарта́е |
прыгарта́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прыгарта́ў |
прыгарта́лі |
| ж. |
прыгарта́ла |
| н. |
прыгарта́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыгарта́й |
прыгарта́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыгарта́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыгарцава́ць
‘прыскакаць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыгарцу́ю |
прыгарцу́ем |
| 2-я ас. |
прыгарцу́еш |
прыгарцу́еце |
| 3-я ас. |
прыгарцу́е |
прыгарцу́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прыгарцава́ў |
прыгарцава́лі |
| ж. |
прыгарцава́ла |
| н. |
прыгарцава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыгарцу́й |
прыгарцу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прыгарцава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
пры́гаршчы
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
пры́гаршчы |
| Р. |
пры́гаршчаў |
| Д. |
пры́гаршчам |
| В. |
пры́гаршчы |
| Т. |
пры́гаршчамі |
| М. |
пры́гаршчах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.