сатыры́чны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
сатыры́чны |
сатыры́чная |
сатыры́чнае |
сатыры́чныя |
Р. |
сатыры́чнага |
сатыры́чнай сатыры́чнае |
сатыры́чнага |
сатыры́чных |
Д. |
сатыры́чнаму |
сатыры́чнай |
сатыры́чнаму |
сатыры́чным |
В. |
сатыры́чны (неадуш.) сатыры́чнага (адуш.) |
сатыры́чную |
сатыры́чнае |
сатыры́чныя (неадуш.) сатыры́чных (адуш.) |
Т. |
сатыры́чным |
сатыры́чнай сатыры́чнаю |
сатыры́чным |
сатыры́чнымі |
М. |
сатыры́чным |
сатыры́чнай |
сатыры́чным |
сатыры́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
сатыры́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
сатыры́чны |
сатыры́чная |
сатыры́чнае |
сатыры́чныя |
Р. |
сатыры́чнага |
сатыры́чнай сатыры́чнае |
сатыры́чнага |
сатыры́чных |
Д. |
сатыры́чнаму |
сатыры́чнай |
сатыры́чнаму |
сатыры́чным |
В. |
сатыры́чны (неадуш.) сатыры́чнага (адуш.) |
сатыры́чную |
сатыры́чнае |
сатыры́чныя (неадуш.) сатыры́чных (адуш.) |
Т. |
сатыры́чным |
сатыры́чнай сатыры́чнаю |
сатыры́чным |
сатыры́чнымі |
М. |
сатыры́чным |
сатыры́чнай |
сатыры́чным |
сатыры́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
сатырыя́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
сатырыя́з |
Р. |
сатырыя́зу |
Д. |
сатырыя́зу |
В. |
сатырыя́з |
Т. |
сатырыя́зам |
М. |
сатырыя́зе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
сатырыя́зіс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
сатырыя́зіс |
Р. |
сатырыя́зісу |
Д. |
сатырыя́зісу |
В. |
сатырыя́зіс |
Т. |
сатырыя́зісам |
М. |
сатырыя́зісе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
сатысфа́кцыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
сатысфа́кцыя |
Р. |
сатысфа́кцыі |
Д. |
сатысфа́кцыі |
В. |
сатысфа́кцыю |
Т. |
сатысфа́кцыяй сатысфа́кцыяю |
М. |
сатысфа́кцыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
сатэ́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
Н. |
сатэ́ |
сатэ́ |
Р. |
сатэ́ |
сатэ́ |
Д. |
сатэ́ |
сатэ́ |
В. |
сатэ́ |
сатэ́ |
Т. |
сатэ́ |
сатэ́ |
М. |
сатэ́ |
сатэ́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
сатэ́йнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
сатэ́йнік |
сатэ́йнікі |
Р. |
сатэ́йніка |
сатэ́йнікаў |
Д. |
сатэ́йніку |
сатэ́йнікам |
В. |
сатэ́йнік |
сатэ́йнікі |
Т. |
сатэ́йнікам |
сатэ́йнікамі |
М. |
сатэ́йніку |
сатэ́йніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
сатэлі́т
‘узброены найміт; паслугач’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
сатэлі́т |
сатэлі́ты |
Р. |
сатэлі́та |
сатэлі́таў |
Д. |
сатэлі́ту |
сатэлі́там |
В. |
сатэлі́та |
сатэлі́таў |
Т. |
сатэлі́там |
сатэлі́тамі |
М. |
сатэлі́це |
сатэлі́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.