авансатрыма́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
авансатрыма́льнік |
авансатрыма́льнікі |
Р. |
авансатрыма́льніка |
авансатрыма́льнікаў |
Д. |
авансатрыма́льніку |
авансатрыма́льнікам |
В. |
авансатрыма́льніка |
авансатрыма́льнікаў |
Т. |
авансатрыма́льнікам |
авансатрыма́льнікамі |
М. |
авансатрыма́льніку |
авансатрыма́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
авансатрыма́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
авансатрыма́льнік |
авансатрыма́льнікі |
Р. |
авансатрыма́льніка |
авансатрыма́льнікаў |
Д. |
авансатрыма́льніку |
авансатрыма́льнікам |
В. |
авансатрыма́льніка |
авансатрыма́льнікаў |
Т. |
авансатрыма́льнікам |
авансатрыма́льнікамі |
М. |
авансатрыма́льніку |
авансатрыма́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
ава́нсік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ава́нсік |
ава́нсікі |
Р. |
ава́нсіку |
ава́нсікаў |
Д. |
ава́нсіку |
ава́нсікам |
В. |
ава́нсік |
ава́нсікі |
Т. |
ава́нсікам |
ава́нсікамі |
М. |
ава́нсіку |
ава́нсіках |
Крыніцы:
piskunou2012.
авансцэ́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
авансцэ́на |
авансцэ́ны |
Р. |
авансцэ́ны |
авансцэ́н |
Д. |
авансцэ́не |
авансцэ́нам |
В. |
авансцэ́ну |
авансцэ́ны |
Т. |
авансцэ́най авансцэ́наю |
авансцэ́намі |
М. |
авансцэ́не |
авансцэ́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аванта́ж
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
аванта́ж |
Р. |
аванта́жу |
Д. |
аванта́жу |
В. |
аванта́ж |
Т. |
аванта́жам |
М. |
аванта́жы |
Крыніцы:
piskunou2012.
аванта́жнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
аванта́жнасць |
Р. |
аванта́жнасці |
Д. |
аванта́жнасці |
В. |
аванта́жнасць |
Т. |
аванта́жнасцю |
М. |
аванта́жнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
аванту́ра
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аванту́ра |
аванту́ры |
Р. |
аванту́ры |
аванту́р |
Д. |
аванту́ры |
аванту́рам |
В. |
аванту́ру |
аванту́ры |
Т. |
аванту́рай аванту́раю |
аванту́рамі |
М. |
аванту́ры |
аванту́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аванту́рна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
аванту́рна |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
аванту́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
аванту́рнасць |
Р. |
аванту́рнасці |
Д. |
аванту́рнасці |
В. |
аванту́рнасць |
Т. |
аванту́рнасцю |
М. |
аванту́рнасці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.