вы́гартаваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́гартаваны |
вы́гартаваная |
вы́гартаванае |
вы́гартаваныя |
| Р. |
вы́гартаванага |
вы́гартаванай
вы́гартаванае |
вы́гартаванага |
вы́гартаваных |
| Д. |
вы́гартаванаму |
вы́гартаванай |
вы́гартаванаму |
вы́гартаваным |
| В. |
вы́гартаваны (неадуш.)
вы́гартаванага (адуш.) |
вы́гартаваную |
вы́гартаванае |
вы́гартаваныя (неадуш.)
вы́гартаваных (адуш.) |
| Т. |
вы́гартаваным |
вы́гартаванай
вы́гартаванаю |
вы́гартаваным |
вы́гартаванымі |
| М. |
вы́гартаваным |
вы́гартаванай |
вы́гартаваным |
вы́гартаваных |
Кароткая форма: вы́гартавана.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012.
вы́гартавацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
вы́гартуецца |
вы́гартуюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́гартаваўся |
вы́гартаваліся |
| ж. |
вы́гартавалася |
| н. |
вы́гартавалася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вы́гартаваць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́гартую |
вы́гартуем |
| 2-я ас. |
вы́гартуеш |
вы́гартуеце |
| 3-я ас. |
вы́гартуе |
вы́гартуюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́гартаваў |
вы́гартавалі |
| ж. |
вы́гартавала |
| н. |
вы́гартавала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вы́гартуй |
вы́гартуйце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вы́гартаваўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
выгарта́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выгарта́ю |
выгарта́ем |
| 2-я ас. |
выгарта́еш |
выгарта́еце |
| 3-я ас. |
выгарта́е |
выгарта́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выгарта́ў |
выгарта́лі |
| ж. |
выгарта́ла |
| н. |
выгарта́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
выгарта́й |
выгарта́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
выгарта́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
выгарто́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
выгарто́ўванне |
| Р. |
выгарто́ўвання |
| Д. |
выгарто́ўванню |
| В. |
выгарто́ўванне |
| Т. |
выгарто́ўваннем |
| М. |
выгарто́ўванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
выгарто́ўвацца
дзеяслоў, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
выгарто́ўваецца |
выгарто́ўваюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выгарто́ўваўся |
выгарто́ўваліся |
| ж. |
выгарто́ўвалася |
| н. |
выгарто́ўвалася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
выгарто́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выгарто́ўваю |
выгарто́ўваем |
| 2-я ас. |
выгарто́ўваеш |
выгарто́ўваеце |
| 3-я ас. |
выгарто́ўвае |
выгарто́ўваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выгарто́ўваў |
выгарто́ўвалі |
| ж. |
выгарто́ўвала |
| н. |
выгарто́ўвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
выгарто́ўвай |
выгарто́ўвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
выгарто́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
выгарцо́ўваць
‘па-маладзецку ездзіць верхам, красуючыся спрытнай пасадкай; стоптваць, вытоптваць што-небудзь (напр., траву)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выгарцо́ўваю |
выгарцо́ўваем |
| 2-я ас. |
выгарцо́ўваеш |
выгарцо́ўваеце |
| 3-я ас. |
выгарцо́ўвае |
выгарцо́ўваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выгарцо́ўваў |
выгарцо́ўвалі |
| ж. |
выгарцо́ўвала |
| н. |
выгарцо́ўвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
выгарцо́ўвай |
выгарцо́ўвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
выгарцо́ўваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Вы́гары
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Вы́гары |
| Р. |
Вы́гар
Вы́гараў |
| Д. |
Вы́гарам |
| В. |
Вы́гары |
| Т. |
Вы́гарамі |
| М. |
Вы́гарах |
выга́рына
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
выга́рына |
выга́рыны |
| Р. |
выга́рыны |
выга́рын |
| Д. |
выга́рыне |
выга́рынам |
| В. |
выга́рыну |
выга́рыны |
| Т. |
выга́рынай
выга́рынаю |
выга́рынамі |
| М. |
выга́рыне |
выга́рынах |
Іншыя варыянты:
вы́гарына.
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.