навары́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
навару́ |
нава́рым |
| 2-я ас. |
нава́рыш |
нава́рыце |
| 3-я ас. |
нава́рыць |
нава́раць |
| Прошлы час |
| м. |
навары́ў |
навары́лі |
| ж. |
навары́ла |
| н. |
навары́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
навары́ |
навары́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
навары́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Наваса́дкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Наваса́дкі |
| Р. |
Наваса́дак Наваса́дкаў |
| Д. |
Наваса́дкам |
| В. |
Наваса́дкі |
| Т. |
Наваса́дкамі |
| М. |
Наваса́дках |
Наваса́ды
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Наваса́ды |
| Р. |
Наваса́д Наваса́даў |
| Д. |
Наваса́дам |
| В. |
Наваса́ды |
| Т. |
Наваса́дамі |
| М. |
Наваса́дах |
навасе́лец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
навасе́лец |
навасе́льцы |
| Р. |
навасе́льца |
навасе́льцаў |
| Д. |
навасе́льцу |
навасе́льцам |
| В. |
навасе́льца |
навасе́льцаў |
| Т. |
навасе́льцам |
навасе́льцамі |
| М. |
навасе́льцу |
навасе́льцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
навасе́лле
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
навасе́лле |
навасе́ллі |
| Р. |
навасе́лля |
навасе́лляў |
| Д. |
навасе́ллю |
навасе́ллям |
| В. |
навасе́лле |
навасе́ллі |
| Т. |
навасе́ллем |
навасе́ллямі |
| М. |
навасе́ллі |
навасе́ллях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Навасе́лле
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Навасе́лле |
| Р. |
Навасе́лля |
| Д. |
Навасе́ллю |
| В. |
Навасе́лле |
| Т. |
Навасе́ллем |
| М. |
Навасе́ллі |
Навасе́ль
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Навасе́ль |
| Р. |
Навасе́лі |
| Д. |
Навасе́лі |
| В. |
Навасе́ль |
| Т. |
Навасе́ллю |
| М. |
Навасе́лі |
навасе́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
навасе́льны |
навасе́льная |
навасе́льнае |
навасе́льныя |
| Р. |
навасе́льнага |
навасе́льнай навасе́льнае |
навасе́льнага |
навасе́льных |
| Д. |
навасе́льнаму |
навасе́льнай |
навасе́льнаму |
навасе́льным |
| В. |
навасе́льны (неадуш.) навасе́льнага (адуш.) |
навасе́льную |
навасе́льнае |
навасе́льныя (неадуш.) навасе́льных (адуш.) |
| Т. |
навасе́льным |
навасе́льнай навасе́льнаю |
навасе́льным |
навасе́льнымі |
| М. |
навасе́льным |
навасе́льнай |
навасе́льным |
навасе́льных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Навасе́льцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Навасе́льцы |
| Р. |
Навасе́льцаў |
| Д. |
Навасе́льцам |
| В. |
Навасе́льцы |
| Т. |
Навасе́льцамі |
| М. |
Навасе́льцах |