галя́шчанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| галя́шчанне | |
| галя́шчання | |
| галя́шчанню | |
| галя́шчанне | |
| галя́шчаннем | |
| галя́шчанні |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэннігаля́шчыць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| галя́шчу | галя́шчым | |
| галя́шчыш | галя́шчыце | |
| галя́шчыць | галя́шчаць | |
| Прошлы час | ||
| галя́шчыў | галя́шчылі | |
| галя́шчыла | ||
| галя́шчыла | ||
| Загадны лад | ||
| галя́шчы | галя́шчыце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| галя́шчачы | ||
Крыніцы:
Галяшы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Галяшы́ | |
| Галяшо́ў | |
| Галяша́м | |
| Галяшы́ | |
| Галяша́мі | |
| Галяша́х |