несустрака́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
несустрака́ны |
несустрака́ная |
несустрака́нае |
несустрака́ныя |
| Р. |
несустрака́нага |
несустрака́най несустрака́нае |
несустрака́нага |
несустрака́ных |
| Д. |
несустрака́наму |
несустрака́най |
несустрака́наму |
несустрака́ным |
| В. |
несустрака́ны (неадуш.) несустрака́нага (адуш.) |
несустрака́ную |
несустрака́нае |
несустрака́ныя (неадуш.) несустрака́ных (адуш.) |
| Т. |
несустрака́ным |
несустрака́най несустрака́наю |
несустрака́ным |
несустрака́нымі |
| М. |
несустрака́ным |
несустрака́най |
несустрака́ным |
несустрака́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
несустрэ́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
несустрэ́ты |
несустрэ́тая |
несустрэ́тае |
несустрэ́тыя |
| Р. |
несустрэ́тага |
несустрэ́тай несустрэ́тае |
несустрэ́тага |
несустрэ́тых |
| Д. |
несустрэ́таму |
несустрэ́тай |
несустрэ́таму |
несустрэ́тым |
| В. |
несустрэ́ты (неадуш.) несустрэ́тага (адуш.) |
несустрэ́тую |
несустрэ́тае |
несустрэ́тыя (неадуш.) несустрэ́тых (адуш.) |
| Т. |
несустрэ́тым |
несустрэ́тай несустрэ́таю |
несустрэ́тым |
несустрэ́тымі |
| М. |
несустрэ́тым |
несустрэ́тай |
несустрэ́тым |
несустрэ́тых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Несуты́чы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Несуты́чы |
| Р. |
Несуты́ч Несуты́чаў |
| Д. |
Несуты́чам |
| В. |
Несуты́чы |
| Т. |
Несуты́чамі |
| М. |
Несуты́чах |
несуце́шна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| несуце́шна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
несуце́шнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
несуце́шнасць |
| Р. |
несуце́шнасці |
| Д. |
несуце́шнасці |
| В. |
несуце́шнасць |
| Т. |
несуце́шнасцю |
| М. |
несуце́шнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.