наваля́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наваля́ю |
наваля́ем |
| 2-я ас. |
наваля́еш |
наваля́еце |
| 3-я ас. |
наваля́е |
наваля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
наваля́ў |
наваля́лі |
| ж. |
наваля́ла |
| н. |
наваля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
наваля́й |
наваля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
наваля́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
навамо́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
навамо́ва |
навамо́вы |
| Р. |
навамо́вы |
навамо́ў |
| Д. |
навамо́ве |
навамо́вам |
| В. |
навамо́ву |
навамо́вы |
| Т. |
навамо́вай навамо́ваю |
навамо́вамі |
| М. |
навамо́ве |
навамо́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.
навамо́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
навамо́дны |
навамо́дная |
навамо́днае |
навамо́дныя |
| Р. |
навамо́днага |
навамо́днай навамо́днае |
навамо́днага |
навамо́дных |
| Д. |
навамо́днаму |
навамо́днай |
навамо́днаму |
навамо́дным |
| В. |
навамо́дны (неадуш.) навамо́днага (адуш.) |
навамо́дную |
навамо́днае |
навамо́дныя (неадуш.) навамо́дных (адуш.) |
| Т. |
навамо́дным |
навамо́днай навамо́днаю |
навамо́дным |
навамо́днымі |
| М. |
навамо́дным |
навамо́днай |
навамо́дным |
навамо́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
навандрава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
навандру́юся |
навандру́емся |
| 2-я ас. |
навандру́ешся |
навандру́ецеся |
| 3-я ас. |
навандру́ецца |
навандру́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
навандрава́ўся |
навандрава́ліся |
| ж. |
навандрава́лася |
| н. |
навандрава́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
навандрава́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
наванітава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наваніту́ю |
наваніту́ем |
| 2-я ас. |
наваніту́еш |
наваніту́еце |
| 3-я ас. |
наваніту́е |
наваніту́юць |
| Прошлы час |
| м. |
наванітава́ў |
наванітава́лі |
| ж. |
наванітава́ла |
| н. |
наванітава́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
наванітава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Навао́рлавічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Навао́рлавічы |
| Р. |
Навао́рлавіч Навао́рлавічаў |
| Д. |
Навао́рлавічам |
| В. |
Навао́рлавічы |
| Т. |
Навао́рлавічамі |
| М. |
Навао́рлавічах |
Навапо́лацк
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Навапо́лацк |
| Р. |
Навапо́лацка |
| Д. |
Навапо́лацку |
| В. |
Навапо́лацк |
| Т. |
Навапо́лацкам |
| М. |
Навапо́лацку |
Крыніцы:
krapivabr2012.
навапо́лацкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
навапо́лацкі |
навапо́лацкая |
навапо́лацкае |
навапо́лацкія |
| Р. |
навапо́лацкага |
навапо́лацкай навапо́лацкае |
навапо́лацкага |
навапо́лацкіх |
| Д. |
навапо́лацкаму |
навапо́лацкай |
навапо́лацкаму |
навапо́лацкім |
| В. |
навапо́лацкі (неадуш.) навапо́лацкага (адуш.) |
навапо́лацкую |
навапо́лацкае |
навапо́лацкія (неадуш.) навапо́лацкіх (адуш.) |
| Т. |
навапо́лацкім |
навапо́лацкай навапо́лацкаю |
навапо́лацкім |
навапо́лацкімі |
| М. |
навапо́лацкім |
навапо́лацкай |
навапо́лацкім |
навапо́лацкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.