Ма́рчанкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Ма́рчанкі | |
| Ма́рчанак Ма́рчанкаў |
|
| Ма́рчанкам | |
| Ма́рчанкі | |
| Ма́рчанкамі | |
| Ма́рчанках |
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
СкарачэнніМарчо́нкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Марчо́нкі | |
| Марчо́нак Марчо́нкаў |
|
| Марчо́нкам | |
| Марчо́нкі | |
| Марчо́нкамі | |
| Марчо́нках |
марчы́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| марчу́ся | марчы́мся | |
| марчы́шся | марчыце́ся | |
| марчы́цца | марча́цца | |
| Прошлы час | ||
| марчы́ўся | марчы́ліся | |
| марчы́лася | ||
| марчы́лася | ||
| Загадны лад | ||
| марчы́ся | марчы́цеся | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| марчачы́ся | ||
Крыніцы:
ма́рчыць
‘мары´ць каго-небудзь тугою, сумам’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| ма́рчу | ма́рчым | |
| ма́рчыш | ма́рчыце | |
| ма́рчыць | ма́рчаць | |
| Прошлы час | ||
| ма́рчыў | ма́рчылі | |
| ма́рчыла | ||
| ма́рчыла | ||
| Загадны лад | ||
| ма́рчы | ма́рчыце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| ма́рчачы | ||
Крыніцы:
ма́рш
‘музычны твор; частка лесвіцы’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ма́рш | ма́ршы | |
| ма́рша | ма́ршаў | |
| ма́ршу | ма́ршам | |
| ма́рш | ма́ршы | |
| ма́ршам | ма́ршамі | |
| ма́ршы | ма́ршах |
Крыніцы:
ма́рш
‘спосаб хадзьбы; пераход войск’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ма́рш | |
| ма́ршу | |
| ма́ршу | |
| ма́рш | |
| ма́ршам | |
| ма́ршы |
Крыніцы:
ма́рш
выклічнік
Крыніцы:
маршава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| маршава́нне | |
| маршава́ння | |
| маршава́нню | |
| маршава́нне | |
| маршава́ннем | |
| маршава́нні |
Крыніцы:
ма́ршавасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
| ма́ршавасць | |
| ма́ршавасці | |
| ма́ршавасці | |
| ма́ршавасць | |
| ма́ршавасцю | |
| ма́ршавасці |
Крыніцы:
маршаві́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| маршаві́к | маршавікі́ | |
| маршавіка́ | маршавіко́ў | |
| маршавіку́ | маршавіка́м | |
| маршавіка́ | маршавіко́ў | |
| маршавіко́м | маршавіка́мі | |
| маршавіку́ | маршавіка́х |
Крыніцы: