ша́нцавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ша́нцавы |
ша́нцавая |
ша́нцавае |
ша́нцавыя |
Р. |
ша́нцавага |
ша́нцавай ша́нцавае |
ша́нцавага |
ша́нцавых |
Д. |
ша́нцаваму |
ша́нцавай |
ша́нцаваму |
ша́нцавым |
В. |
ша́нцавы (неадуш.) ша́нцавага (адуш.) |
ша́нцавую |
ша́нцавае |
ша́нцавыя (неадуш.) ша́нцавых (адуш.) |
Т. |
ша́нцавым |
ша́нцавай ша́нцаваю |
ша́нцавым |
ша́нцавымі |
М. |
ша́нцавым |
ша́нцавай |
ша́нцавым |
ша́нцавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Ша́нькава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Ша́нькава |
Р. |
Ша́нькава |
Д. |
Ша́нькаву |
В. |
Ша́нькава |
Т. |
Ша́нькавам |
М. |
Ша́нькаве |
Шаняўцы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Шаняўцы́ |
Р. |
Шаняўцо́ў |
Д. |
Шаняўца́м |
В. |
Шаняўцы́ |
Т. |
Шаняўца́мі |
М. |
Шаняўца́х |