Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

хвальбо́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хвальбо́та хвальбо́ты
Р. хвальбо́ты хвальбо́т
Д. хвальбо́це хвальбо́там
В. хвальбо́ту хвальбо́ты
Т. хвальбо́тай
хвальбо́таю
хвальбо́тамі
М. хвальбо́це хвальбо́тах

Крыніцы: piskunou2012.

хва́лька

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хва́лька хва́лькі
Р. хва́лькі хва́лек
Д. хва́льцы хва́лькам
В. хва́льку хва́лькі
Т. хва́лькай
хва́лькаю
хва́лькамі
М. хва́льцы хва́льках

Крыніцы: piskunou2012.

хвалько́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, нескланяльны

адз. мн.
Н. хвалько́ хвалько́
Р. хвалько́ хвалько́
Д. хвалько́ хвалько́
В. хвалько́ хвалько́
Т. хвалько́ хвалько́
М. хвалько́ хвалько́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

хвалько́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хвалько́ хвалькі́
Р. хвалька́ хвалько́ў
Д. хвальку́ хвалька́м
В. хвалька́ хвалько́ў
Т. хвалько́м хвалька́мі
М. хвальку́ хвалька́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

хвалю́юча

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
хвалю́юча - -

хвалю́ючы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хвалю́ючы хвалю́ючая хвалю́ючае хвалю́ючыя
Р. хвалю́ючага хвалю́ючай
хвалю́ючае
хвалю́ючага хвалю́ючых
Д. хвалю́ючаму хвалю́ючай хвалю́ючаму хвалю́ючым
В. хвалю́ючы (неадуш.) хвалю́ючую хвалю́ючае хвалю́ючыя (неадуш.)
Т. хвалю́ючым хвалю́ючай
хвалю́ючаю
хвалю́ючым хвалю́ючымі
М. хвалю́ючым хвалю́ючай хвалю́ючым хвалю́ючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

хвалю́ючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хвалю́ючы хвалю́ючая хвалю́ючае хвалю́ючыя
Р. хвалю́ючага хвалю́ючай
хвалю́ючае
хвалю́ючага хвалю́ючых
Д. хвалю́ючаму хвалю́ючай хвалю́ючаму хвалю́ючым
В. хвалю́ючы (неадуш.) хвалю́ючую хвалю́ючае хвалю́ючыя (неадуш.)
Т. хвалю́ючым хвалю́ючай
хвалю́ючаю
хвалю́ючым хвалю́ючымі
М. хвалю́ючым хвалю́ючай хвалю́ючым хвалю́ючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

хва́ля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хва́ля хва́лі
Р. хва́лі хва́ль
Д. хва́лі хва́лям
В. хва́лю хва́лі
Т. хва́ляй
хва́ляю
хва́лямі
М. хва́лі хва́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

хвалява́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хвалява́льны хвалява́льная хвалява́льнае хвалява́льныя
Р. хвалява́льнага хвалява́льнай
хвалява́льнае
хвалява́льнага хвалява́льных
Д. хвалява́льнаму хвалява́льнай хвалява́льнаму хвалява́льным
В. хвалява́льны (неадуш.)
хвалява́льнага (адуш.)
хвалява́льную хвалява́льнае хвалява́льныя (неадуш.)
хвалява́льных (адуш.)
Т. хвалява́льным хвалява́льнай
хвалява́льнаю
хвалява́льным хвалява́льнымі
М. хвалява́льным хвалява́льнай хвалява́льным хвалява́льных

Крыніцы: piskunou2012.

хвалява́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хвалява́нне хвалява́нні
Р. хвалява́ння хвалява́нняў
Д. хвалява́нню хвалява́нням
В. хвалява́нне хвалява́нні
Т. хвалява́ннем хвалява́ннямі
М. хвалява́нні хвалява́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.