хвальбо́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
хвальбо́та |
хвальбо́ты |
Р. |
хвальбо́ты |
хвальбо́т |
Д. |
хвальбо́це |
хвальбо́там |
В. |
хвальбо́ту |
хвальбо́ты |
Т. |
хвальбо́тай хвальбо́таю |
хвальбо́тамі |
М. |
хвальбо́це |
хвальбо́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
хва́лька
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
хва́лька |
хва́лькі |
Р. |
хва́лькі |
хва́лек |
Д. |
хва́льцы |
хва́лькам |
В. |
хва́льку |
хва́лькі |
Т. |
хва́лькай хва́лькаю |
хва́лькамі |
М. |
хва́льцы |
хва́льках |
Крыніцы:
piskunou2012.
хвалько́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
Н. |
хвалько́ |
хвалько́ |
Р. |
хвалько́ |
хвалько́ |
Д. |
хвалько́ |
хвалько́ |
В. |
хвалько́ |
хвалько́ |
Т. |
хвалько́ |
хвалько́ |
М. |
хвалько́ |
хвалько́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
хвалько́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
хвалько́ |
хвалькі́ |
Р. |
хвалька́ |
хвалько́ў |
Д. |
хвальку́ |
хвалька́м |
В. |
хвалька́ |
хвалько́ў |
Т. |
хвалько́м |
хвалька́мі |
М. |
хвальку́ |
хвалька́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
хвалю́юча
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
хвалю́юча |
- |
- |
хвалю́ючы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
хвалю́ючы |
хвалю́ючая |
хвалю́ючае |
хвалю́ючыя |
Р. |
хвалю́ючага |
хвалю́ючай хвалю́ючае |
хвалю́ючага |
хвалю́ючых |
Д. |
хвалю́ючаму |
хвалю́ючай |
хвалю́ючаму |
хвалю́ючым |
В. |
хвалю́ючы (неадуш.) |
хвалю́ючую |
хвалю́ючае |
хвалю́ючыя (неадуш.) |
Т. |
хвалю́ючым |
хвалю́ючай хвалю́ючаю |
хвалю́ючым |
хвалю́ючымі |
М. |
хвалю́ючым |
хвалю́ючай |
хвалю́ючым |
хвалю́ючых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
хвалю́ючы
дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
хвалю́ючы |
хвалю́ючая |
хвалю́ючае |
хвалю́ючыя |
Р. |
хвалю́ючага |
хвалю́ючай хвалю́ючае |
хвалю́ючага |
хвалю́ючых |
Д. |
хвалю́ючаму |
хвалю́ючай |
хвалю́ючаму |
хвалю́ючым |
В. |
хвалю́ючы (неадуш.) |
хвалю́ючую |
хвалю́ючае |
хвалю́ючыя (неадуш.) |
Т. |
хвалю́ючым |
хвалю́ючай хвалю́ючаю |
хвалю́ючым |
хвалю́ючымі |
М. |
хвалю́ючым |
хвалю́ючай |
хвалю́ючым |
хвалю́ючых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
хва́ля
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
хва́ля |
хва́лі |
Р. |
хва́лі |
хва́ль |
Д. |
хва́лі |
хва́лям |
В. |
хва́лю |
хва́лі |
Т. |
хва́ляй хва́ляю |
хва́лямі |
М. |
хва́лі |
хва́лях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
хвалява́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
хвалява́нне |
хвалява́нні |
Р. |
хвалява́ння |
хвалява́нняў |
Д. |
хвалява́нню |
хвалява́нням |
В. |
хвалява́нне |
хвалява́нні |
Т. |
хвалява́ннем |
хвалява́ннямі |
М. |
хвалява́нні |
хвалява́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.