Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

сірэ́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сірэ́навы сірэ́навая сірэ́навае сірэ́навыя
Р. сірэ́навага сірэ́навай
сірэ́навае
сірэ́навага сірэ́навых
Д. сірэ́наваму сірэ́навай сірэ́наваму сірэ́навым
В. сірэ́навы (неадуш.)
сірэ́навага (адуш.)
сірэ́навую сірэ́навае сірэ́навыя (неадуш.)
сірэ́навых (адуш.)
Т. сірэ́навым сірэ́навай
сірэ́наваю
сірэ́навым сірэ́навымі
М. сірэ́навым сірэ́навай сірэ́навым сірэ́навых

Крыніцы: piskunou2012.

сірэ́навыя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. сірэ́навыя
Р. сірэ́навых
Д. сірэ́навым
В. сірэ́навых
Т. сірэ́навымі
М. сірэ́навых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Сірэ́неўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Сірэ́неўка
Р. Сірэ́неўкі
Д. Сірэ́неўцы
В. Сірэ́неўку
Т. Сірэ́неўкай
Сірэ́неўкаю
М. Сірэ́неўцы

сірэ́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сірэ́нны сірэ́нная сірэ́ннае сірэ́нныя
Р. сірэ́ннага сірэ́ннай
сірэ́ннае
сірэ́ннага сірэ́нных
Д. сірэ́ннаму сірэ́ннай сірэ́ннаму сірэ́нным
В. сірэ́нны (неадуш.)
сірэ́ннага (адуш.)
сірэ́нную сірэ́ннае сірэ́нныя (неадуш.)
сірэ́нных (адуш.)
Т. сірэ́нным сірэ́ннай
сірэ́ннаю
сірэ́нным сірэ́ннымі
М. сірэ́нным сірэ́ннай сірэ́нным сірэ́нных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.