по́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
по́ўнік |
Р. |
по́ўніка |
Д. |
по́ўніку |
В. |
по́ўнік |
Т. |
по́ўнікам |
М. |
по́ўніку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
по́ўніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
по́ўніца |
Р. |
по́ўніцы |
Д. |
по́ўніцы |
В. |
по́ўніцу |
Т. |
по́ўніцай по́ўніцаю |
М. |
по́ўніцы |
Крыніцы:
piskunou2012.
по́ўніцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
по́ўніцца |
по́ўняцца |
Прошлы час |
м. |
по́ўніўся |
по́ўніліся |
ж. |
по́ўнілася |
н. |
по́ўнілася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
по́ўніць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
по́ўніць |
по́ўняць |
Прошлы час |
м. |
по́ўніў |
по́ўнілі |
ж. |
по́ўніла |
н. |
по́ўніла |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
по́ўны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
по́ўны |
по́ўная |
по́ўнае |
по́ўныя |
Р. |
по́ўнага |
по́ўнай по́ўнае |
по́ўнага |
по́ўных |
Д. |
по́ўнаму |
по́ўнай |
по́ўнаму |
по́ўным |
В. |
по́ўны (неадуш.) по́ўнага (адуш.) |
по́ўную |
по́ўнае |
по́ўныя (неадуш.) по́ўных (адуш.) |
Т. |
по́ўным |
по́ўнай по́ўнаю |
по́ўным |
по́ўнымі |
М. |
по́ўным |
по́ўнай |
по́ўным |
по́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.