по́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
по́ўнік |
| Р. |
по́ўніка |
| Д. |
по́ўніку |
| В. |
по́ўнік |
| Т. |
по́ўнікам |
| М. |
по́ўніку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
по́ўніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
по́ўніца |
| Р. |
по́ўніцы |
| Д. |
по́ўніцы |
| В. |
по́ўніцу |
| Т. |
по́ўніцай по́ўніцаю |
| М. |
по́ўніцы |
Крыніцы:
piskunou2012.
по́ўніцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
по́ўніцца |
по́ўняцца |
| Прошлы час |
| м. |
по́ўніўся |
по́ўніліся |
| ж. |
по́ўнілася |
| н. |
по́ўнілася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
по́ўніць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
по́ўніць |
по́ўняць |
| Прошлы час |
| м. |
по́ўніў |
по́ўнілі |
| ж. |
по́ўніла |
| н. |
по́ўніла |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
по́ўны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
по́ўны |
по́ўная |
по́ўнае |
по́ўныя |
| Р. |
по́ўнага |
по́ўнай по́ўнае |
по́ўнага |
по́ўных |
| Д. |
по́ўнаму |
по́ўнай |
по́ўнаму |
по́ўным |
| В. |
по́ўны (неадуш.) по́ўнага (адуш.) |
по́ўную |
по́ўнае |
по́ўныя (неадуш.) по́ўных (адуш.) |
| Т. |
по́ўным |
по́ўнай по́ўнаю |
по́ўным |
по́ўнымі |
| М. |
по́ўным |
по́ўнай |
по́ўным |
по́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.