нябры́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нябры́ты |
нябры́тая |
нябры́тае |
нябры́тыя |
Р. |
нябры́тага |
нябры́тай нябры́тае |
нябры́тага |
нябры́тых |
Д. |
нябры́таму |
нябры́тай |
нябры́таму |
нябры́тым |
В. |
нябры́ты (неадуш.) нябры́тага (адуш.) |
нябры́тую |
нябры́тае |
нябры́тыя (неадуш.) нябры́тых (адуш.) |
Т. |
нябры́тым |
нябры́тай нябры́таю |
нябры́тым |
нябры́тымі |
М. |
нябры́тым |
нябры́тай |
нябры́тым |
нябры́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
нябы́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
нябы́т |
Р. |
нябы́ту |
Д. |
нябы́ту |
В. |
нябы́т |
Т. |
нябы́там |
М. |
нябы́це |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Нябы́шына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Нябы́шына |
Р. |
Нябы́шына |
Д. |
Нябы́шыну |
В. |
Нябы́шына |
Т. |
Нябы́шынам |
М. |
Нябы́шыне |
Нява́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Нява́ |
Р. |
Нявы́ |
Д. |
Няве́ |
В. |
Няву́ |
Т. |
Няво́й Няво́ю |
М. |
Няве́ |