мярэ́жысты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мярэ́жысты |
мярэ́жыстая |
мярэ́жыстае |
мярэ́жыстыя |
| Р. |
мярэ́жыстага |
мярэ́жыстай мярэ́жыстае |
мярэ́жыстага |
мярэ́жыстых |
| Д. |
мярэ́жыстаму |
мярэ́жыстай |
мярэ́жыстаму |
мярэ́жыстым |
| В. |
мярэ́жысты (неадуш.) мярэ́жыстага (адуш.) |
мярэ́жыстую |
мярэ́жыстае |
мярэ́жыстыя (неадуш.) мярэ́жыстых (адуш.) |
| Т. |
мярэ́жыстым |
мярэ́жыстай мярэ́жыстаю |
мярэ́жыстым |
мярэ́жыстымі |
| М. |
мярэ́жыстым |
мярэ́жыстай |
мярэ́жыстым |
мярэ́жыстых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
мярэ́жыць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
мярэ́жу |
мярэ́жым |
| 2-я ас. |
мярэ́жыш |
мярэ́жыце |
| 3-я ас. |
мярэ́жыць |
мярэ́жаць |
| Прошлы час |
| м. |
мярэ́жыў |
мярэ́жылі |
| ж. |
мярэ́жыла |
| н. |
мярэ́жыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
мярэ́ж |
мярэ́жце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
мярэ́жачы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Мярэ́цкія
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
| - |
| Н. |
Мярэ́цкія |
| Р. |
Мярэ́цкіх |
| Д. |
Мярэ́цкім |
| В. |
Мярэ́цкія |
| Т. |
Мярэ́цкімі |
| М. |
Мярэ́цкіх |