жаўтава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
жаўтава́ты |
жаўтава́тая |
жаўтава́тае |
жаўтава́тыя |
Р. |
жаўтава́тага |
жаўтава́тай жаўтава́тае |
жаўтава́тага |
жаўтава́тых |
Д. |
жаўтава́таму |
жаўтава́тай |
жаўтава́таму |
жаўтава́тым |
В. |
жаўтава́ты (неадуш.) жаўтава́тага (адуш.) |
жаўтава́тую |
жаўтава́тае |
жаўтава́тыя (неадуш.) жаўтава́тых (адуш.) |
Т. |
жаўтава́тым |
жаўтава́тай жаўтава́таю |
жаўтава́тым |
жаўтава́тымі |
М. |
жаўтава́тым |
жаўтава́тай |
жаўтава́тым |
жаўтава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
жаўтаві́ца
‘персаніфікаванае паняцце, як асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
жаўтаві́ца |
Р. |
жаўтаві́цы |
Д. |
жаўтаві́цы |
В. |
жаўтаві́цу |
Т. |
жаўтаві́цай жаўтаві́цаю |
М. |
жаўтаві́цы |
Крыніцы:
piskunou2012.
жаўтаві́ца
‘персаніфікаванае паняцце, як асоба’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
жаўтаві́ца |
Р. |
жаўтаві́цы |
Д. |
жаўтаві́цы |
В. |
жаўтаві́цу |
Т. |
жаўтаві́цай жаўтаві́цаю |
М. |
жаўтаві́цы |
Крыніцы:
piskunou2012.
жаўта́віць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
жаўта́віць |
жаўта́вяць |
Прошлы час |
м. |
жаўта́віў |
жаўта́вілі |
ж. |
жаўта́віла |
н. |
жаўта́віла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
жаўта́вячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
жаўтаво́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
жаўтаво́чка |
жаўтаво́чкі |
Р. |
жаўтаво́чкі |
жаўтаво́чак |
Д. |
жаўтаво́чцы |
жаўтаво́чкам |
В. |
жаўтаво́чку |
жаўтаво́чак |
Т. |
жаўтаво́чкай жаўтаво́чкаю |
жаўтаво́чкамі |
М. |
жаўтаво́чцы |
жаўтаво́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.