вы́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
вы́шка | вы́шкі | |
вы́шкі | вы́шак | |
вы́шцы | вы́шкам | |
вы́шку | вы́шкі | |
вы́шкай вы́шкаю |
вы́шкамі | |
вы́шцы | вы́шках |
Крыніцы:
вы́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
вы́шка | вы́шкі | |
вы́шкі | вы́шак | |
вы́шцы | вы́шкам | |
вы́шку | вы́шкі | |
вы́шкай вы́шкаю |
вы́шкамі | |
вы́шцы | вы́шках |
Крыніцы:
Вы́шкава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
Вы́шкава | |
Вы́шкава | |
Вы́шкаву | |
Вы́шкава | |
Вы́шкавам | |
Вы́шкаве |
вы́шкал
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
вы́шкал | |
вы́шкалу | |
вы́шкалу | |
вы́шкал | |
вы́шкалам | |
вы́шкале |
Крыніцы:
вы́шкалены
прыметнік, адносны
вы́шкалены | вы́шкаленая | вы́шкаленае | вы́шкаленыя | |
вы́шкаленага | вы́шкаленай вы́шкаленае |
вы́шкаленага | вы́шкаленых | |
вы́шкаленаму | вы́шкаленай | вы́шкаленаму | вы́шкаленым | |
вы́шкалены ( вы́шкаленага ( |
вы́шкаленую | вы́шкаленае | вы́шкаленыя ( вы́шкаленых ( |
|
вы́шкаленым | вы́шкаленай вы́шкаленаю |
вы́шкаленым | вы́шкаленымі | |
вы́шкаленым | вы́шкаленай | вы́шкаленым | вы́шкаленых |
Крыніцы:
вы́шкалены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
вы́шкалены | вы́шкаленая | вы́шкаленае | вы́шкаленыя | |
вы́шкаленага | вы́шкаленай вы́шкаленае |
вы́шкаленага | вы́шкаленых | |
вы́шкаленаму | вы́шкаленай | вы́шкаленаму | вы́шкаленым | |
вы́шкалены ( вы́шкаленага ( |
вы́шкаленую | вы́шкаленае | вы́шкаленыя ( вы́шкаленых ( |
|
вы́шкаленым | вы́шкаленай вы́шкаленаю |
вы́шкаленым | вы́шкаленымі | |
вы́шкаленым | вы́шкаленай | вы́шкаленым | вы́шкаленых |
Кароткая форма: вы́шкалена.
Крыніцы:
вы́шкаліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час | ||
---|---|---|
вы́шкалю | вы́шкалім | |
вы́шкаліш | вы́шкаліце | |
вы́шкаліць | вы́шкаляць | |
Прошлы час | ||
вы́шкаліў | вы́шкалілі | |
вы́шкаліла | ||
вы́шкаліла | ||
Загадны лад | ||
вы́шкалі | вы́шкаліце | |
Дзеепрыслоўе | ||
вы́шкаліўшы |
Крыніцы:
вышкаманта́жнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
вышкаманта́жнік | вышкаманта́жнікі | |
вышкаманта́жніка | вышкаманта́жнікаў | |
вышкаманта́жніку | вышкаманта́жнікам | |
вышкаманта́жніка | вышкаманта́жнікаў | |
вышкаманта́жнікам | вышкаманта́жнікамі | |
вышкаманта́жніку | вышкаманта́жніках |
Крыніцы:
вышкаманта́жны
прыметнік, адносны
вышкаманта́жны | вышкаманта́жная | вышкаманта́жнае | вышкаманта́жныя | |
вышкаманта́жнага | вышкаманта́жнай вышкаманта́жнае |
вышкаманта́жнага | вышкаманта́жных | |
вышкаманта́жнаму | вышкаманта́жнай | вышкаманта́жнаму | вышкаманта́жным | |
вышкаманта́жны ( вышкаманта́жнага ( |
вышкаманта́жную | вышкаманта́жнае | вышкаманта́жныя ( вышкаманта́жных ( |
|
вышкаманта́жным | вышкаманта́жнай вышкаманта́жнаю |
вышкаманта́жным | вышкаманта́жнымі | |
вышкаманта́жным | вышкаманта́жнай | вышкаманта́жным | вышкаманта́жных |
Крыніцы:
Вы́шкаўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
Вы́шкаўка | |
Вы́шкаўкі | |
Вы́шкаўцы | |
Вы́шкаўку | |
Вы́шкаўкай Вы́шкаўкаю |
|
Вы́шкаўцы |
Вы́шкаў-Бу́рыцкае
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
Вы́шкаў-Бу́рыцкае | |
Вы́шкаў-Бу́рыцкага | |
Вы́шкаў-Бу́рыцкаму | |
Вы́шкаў-Бу́рыцкае | |
Вы́шкаў-Бу́рыцкім | |
Вы́шкаў-Бу́рыцкім |