меха́ніка-машынабудаўні́чы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
меха́ніка-машынабудаўні́чы |
меха́ніка-машынабудаўні́чая |
меха́ніка-машынабудаўні́чае |
меха́ніка-машынабудаўні́чыя |
| Р. |
меха́ніка-машынабудаўні́чага |
меха́ніка-машынабудаўні́чай
меха́ніка-машынабудаўні́чае |
меха́ніка-машынабудаўні́чага |
меха́ніка-машынабудаўні́чых |
| Д. |
меха́ніка-машынабудаўні́чаму |
меха́ніка-машынабудаўні́чай |
меха́ніка-машынабудаўні́чаму |
меха́ніка-машынабудаўні́чым |
| В. |
меха́ніка-машынабудаўні́чы (неадуш.)
меха́ніка-машынабудаўні́чага (адуш.) |
меха́ніка-машынабудаўні́чую |
меха́ніка-машынабудаўні́чае |
меха́ніка-машынабудаўні́чыя (неадуш.)
меха́ніка-машынабудаўні́чых (адуш.) |
| Т. |
меха́ніка-машынабудаўні́чым |
меха́ніка-машынабудаўні́чай
меха́ніка-машынабудаўні́чаю |
меха́ніка-машынабудаўні́чым |
меха́ніка-машынабудаўні́чымі |
| М. |
меха́ніка-машынабудаўні́чым |
меха́ніка-машынабудаўні́чай |
меха́ніка-машынабудаўні́чым |
меха́ніка-машынабудаўні́чых |
Крыніцы:
piskunou2012.
механі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
механі́ст |
механі́сты |
| Р. |
механі́ста |
механі́стаў |
| Д. |
механі́сту |
механі́стам |
| В. |
механі́ста |
механі́стаў |
| Т. |
механі́стам |
механі́стамі |
| М. |
механі́сце |
механі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
механісты́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| механісты́чна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
механісты́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
механісты́чнасць |
| Р. |
механісты́чнасці |
| Д. |
механісты́чнасці |
| В. |
механісты́чнасць |
| Т. |
механісты́чнасцю |
| М. |
механісты́чнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
механісты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
механісты́чны |
механісты́чная |
механісты́чнае |
механісты́чныя |
| Р. |
механісты́чнага |
механісты́чнай
механісты́чнае |
механісты́чнага |
механісты́чных |
| Д. |
механісты́чнаму |
механісты́чнай |
механісты́чнаму |
механісты́чным |
| В. |
механісты́чны (неадуш.)
механісты́чнага (адуш.) |
механісты́чную |
механісты́чнае |
механісты́чныя (неадуш.)
механісты́чных (адуш.) |
| Т. |
механісты́чным |
механісты́чнай
механісты́чнаю |
механісты́чным |
механісты́чнымі |
| М. |
механісты́чным |
механісты́чнай |
механісты́чным |
механісты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
механіцы́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
механіцы́зм |
| Р. |
механіцы́зму |
| Д. |
механіцы́зму |
| В. |
механіцы́зм |
| Т. |
механіцы́змам |
| М. |
механіцы́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
механіцы́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
механіцы́ст |
механіцы́сты |
| Р. |
механіцы́ста |
механіцы́стаў |
| Д. |
механіцы́сту |
механіцы́стам |
| В. |
механіцы́ста |
механіцы́стаў |
| Т. |
механіцы́стам |
механіцы́стамі |
| М. |
механіцы́сце |
механіцы́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
механі́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| механі́чна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
механі́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
механі́чнасць |
| Р. |
механі́чнасці |
| Д. |
механі́чнасці |
| В. |
механі́чнасць |
| Т. |
механі́чнасцю |
| М. |
механі́чнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.