манама́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
манама́нка |
манама́нкі |
Р. |
манама́нкі |
манама́нак |
Д. |
манама́нцы |
манама́нкам |
В. |
манама́нку |
манама́нак |
Т. |
манама́нкай манама́нкаю |
манама́нкамі |
М. |
манама́нцы |
манама́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Манама́х
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Манама́х |
Р. |
Манама́ха |
Д. |
Манама́ху |
В. |
Манама́ха |
Т. |
Манама́хам |
М. |
Манама́ху |
Крыніцы:
piskunou2012.
манаме́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
манаме́р |
манаме́ры |
Р. |
манаме́ра |
манаме́раў |
Д. |
манаме́ру |
манаме́рам |
В. |
манаме́р |
манаме́ры |
Т. |
манаме́рам |
манаме́рамі |
М. |
манаме́ры |
манаме́рах |
Крыніцы:
piskunou2012.
манаметры́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
манаметры́чны |
манаметры́чная |
манаметры́чнае |
манаметры́чныя |
Р. |
манаметры́чнага |
манаметры́чнай манаметры́чнае |
манаметры́чнага |
манаметры́чных |
Д. |
манаметры́чнаму |
манаметры́чнай |
манаметры́чнаму |
манаметры́чным |
В. |
манаметры́чны (неадуш.) манаметры́чнага (адуш.) |
манаметры́чную |
манаметры́чнае |
манаметры́чныя (неадуш.) манаметры́чных (адуш.) |
Т. |
манаметры́чным |
манаметры́чнай манаметры́чнаю |
манаметры́чным |
манаметры́чнымі |
М. |
манаметры́чным |
манаметры́чнай |
манаметры́чным |
манаметры́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мана́ндрыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
мана́ндрыя |
Р. |
мана́ндрыі |
Д. |
мана́ндрыі |
В. |
мана́ндрыю |
Т. |
мана́ндрыяй мана́ндрыяю |
М. |
мана́ндрыі |
Крыніцы:
piskunou2012.
мана́п
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мана́п |
мана́пы |
Р. |
мана́па |
мана́паў |
Д. |
мана́пу |
мана́пам |
В. |
мана́па |
мана́паў |
Т. |
мана́пам |
мана́памі |
М. |
мана́пе |
мана́пах |
Крыніцы:
piskunou2012.
манапалізава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
манапалізава́ны |
манапалізава́ная |
манапалізава́нае |
манапалізава́ныя |
Р. |
манапалізава́нага |
манапалізава́най манапалізава́нае |
манапалізава́нага |
манапалізава́ных |
Д. |
манапалізава́наму |
манапалізава́най |
манапалізава́наму |
манапалізава́ным |
В. |
манапалізава́ны (неадуш.) манапалізава́нага (адуш.) |
манапалізава́ную |
манапалізава́нае |
манапалізава́ныя (неадуш.) манапалізава́ных (адуш.) |
Т. |
манапалізава́ным |
манапалізава́най манапалізава́наю |
манапалізава́ным |
манапалізава́нымі |
М. |
манапалізава́ным |
манапалізава́най |
манапалізава́ным |
манапалізава́ных |
Кароткая форма: манапалізава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.