Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

легі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	легі́ст	легі́сты
Р.	легі́ста	легі́стаў
Д.	легі́сту	легі́стам
В.	легі́ста	легі́стаў
Т.	легі́стам	легі́стамі
М.	легі́сце	легі́стах

Крыніцы: piskunou2012.

легітымава́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	легітымава́ны	легітымава́ная	легітымава́нае	легітымава́ныя
Р.	легітымава́нага	легітымава́най легітымава́нае	легітымава́нага	легітымава́ных
Д.	легітымава́наму	легітымава́най	легітымава́наму	легітымава́ным
В.	легітымава́ны (неадуш.) легітымава́нага (адуш.)	легітымава́ную	легітымава́нае	легітымава́ныя (неадуш.) легітымава́ных (адуш.)
Т.	легітымава́ным	легітымава́най легітымава́наю	легітымава́ным	легітымава́нымі
М.	легітымава́ным	легітымава́най	легітымава́ным	легітымава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

легітымава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	легітымава́ны	легітымава́ная	легітымава́нае	легітымава́ныя
Р.	легітымава́нага	легітымава́най легітымава́нае	легітымава́нага	легітымава́ных
Д.	легітымава́наму	легітымава́най	легітымава́наму	легітымава́ным
В.	легітымава́ны (неадуш.) легітымава́нага (адуш.)	легітымава́ную	легітымава́нае	легітымава́ныя (неадуш.) легітымава́ных (адуш.)
Т.	легітымава́ным	легітымава́най легітымава́наю	легітымава́ным	легітымава́нымі
М.	легітымава́ным	легітымава́най	легітымава́ным	легітымава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

легітымава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	легітымава́ны	легітымава́ная	легітымава́нае	легітымава́ныя
Р.	легітымава́нага	легітымава́най легітымава́нае	легітымава́нага	легітымава́ных
Д.	легітымава́наму	легітымава́най	легітымава́наму	легітымава́ным
В.	легітымава́ны (неадуш.) легітымава́нага (адуш.)	легітымава́ную	легітымава́нае	легітымава́ныя (неадуш.) легітымава́ных (адуш.)
Т.	легітымава́ным	легітымава́най легітымава́наю	легітымава́ным	легітымава́нымі
М.	легітымава́ным	легітымава́най	легітымава́ным	легітымава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

легітымава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	легітыму́юся	легітыму́емся
2-я ас.	легітыму́ешся	легітыму́ецеся
3-я ас.	легітыму́ецца	легітыму́юцца
Прошлы час
м.	легітымава́ўся	легітымава́ліся
ж.	легітымава́лася
н.	легітымава́лася
Загадны лад
2-я ас.	легітыму́йся	легітыму́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час	легітыму́ючыся

Крыніцы: piskunou2012.

легітымава́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	легітыму́юся	легітыму́емся
2-я ас.	легітыму́ешся	легітыму́ецеся
3-я ас.	легітыму́ецца	легітыму́юцца
Прошлы час
м.	легітымава́ўся	легітымава́ліся
ж.	легітымава́лася
н.	легітымава́лася
Загадны лад
2-я ас.	легітыму́йся	легітыму́йцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час	легітымава́ўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

легітымава́ць

‘прызнаць (прызнаваць) што-небудзь законным’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	легітыму́ю	легітыму́ем
2-я ас.	легітыму́еш	легітыму́еце
3-я ас.	легітыму́е	легітыму́юць
Прошлы час
м.	легітымава́ў	легітымава́лі
ж.	легітымава́ла
н.	легітымава́ла
Загадны лад
2-я ас.	легітыму́й	легітыму́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	легітыму́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

легітымава́ць

‘прызнаць (прызнаваць) што-небудзь законным’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	легітыму́ю	легітыму́ем
2-я ас.	легітыму́еш	легітыму́еце
3-я ас.	легітыму́е	легітыму́юць
Прошлы час
м.	легітымава́ў	легітымава́лі
ж.	легітымава́ла
н.	легітымава́ла
Загадны лад
2-я ас.	легітыму́й	легітыму́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час	легітымава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

легітымацы́йны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	легітымацы́йны	легітымацы́йная	легітымацы́йнае	легітымацы́йныя
Р.	легітымацы́йнага	легітымацы́йнай легітымацы́йнае	легітымацы́йнага	легітымацы́йных
Д.	легітымацы́йнаму	легітымацы́йнай	легітымацы́йнаму	легітымацы́йным
В.	легітымацы́йны (неадуш.) легітымацы́йнага (адуш.)	легітымацы́йную	легітымацы́йнае	легітымацы́йныя (неадуш.) легітымацы́йных (адуш.)
Т.	легітымацы́йным	легітымацы́йнай легітымацы́йнаю	легітымацы́йным	легітымацы́йнымі
М.	легітымацы́йным	легітымацы́йнай	легітымацы́йным	легітымацы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

легітыма́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	легітыма́цыя	легітыма́цыі
Р.	легітыма́цыі	легітыма́цый
Д.	легітыма́цыі	легітыма́цыям
В.	легітыма́цыю	легітыма́цыі
Т.	легітыма́цыяй легітыма́цыяю	легітыма́цыямі
М.	легітыма́цыі	легітыма́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Verbum

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)