легітымава́ць
‘прызнаць (прызнаваць) што-небудзь законным’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| легітыму́ю | легітыму́ем | |
| легітыму́еш | легітыму́еце | |
| легітыму́е | легітыму́юць | |
| Прошлы час | ||
| легітымава́ў | легітымава́лі | |
| легітымава́ла | ||
| легітымава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| легітыму́й | легітыму́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| легітымава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)