Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
акоуыэ

краш-сіндро́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. краш-сіндро́м краш-сіндро́мы
Р. краш-сіндро́му краш-сіндро́маў
Д. краш-сіндро́му краш-сіндро́мам
В. краш-сіндро́м краш-сіндро́мы
Т. краш-сіндро́мам краш-сіндро́мамі
М. краш-сіндро́ме краш-сіндро́мах

Крыніцы: piskunou2012.

краш-тэ́ст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. краш-тэ́ст краш-тэ́сты
Р. краш-тэ́ста краш-тэ́стаў
Д. краш-тэ́сту краш-тэ́стам
В. краш-тэ́ст краш-тэ́сты
Т. краш-тэ́стам краш-тэ́стамі
М. краш-тэ́сце краш-тэ́стах

Крыніцы: sbm2012.

краяві́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. краяві́д краяві́ды
Р. краяві́ду краяві́даў
Д. краяві́ду краяві́дам
В. краяві́д краяві́ды
Т. краяві́дам краяві́дамі
М. краяві́дзе краяві́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

краяві́дзік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. краяві́дзік краяві́дзікі
Р. краяві́дзіку краяві́дзікаў
Д. краяві́дзіку краяві́дзікам
В. краяві́дзік краяві́дзікі
Т. краяві́дзікам краяві́дзікамі
М. краяві́дзіку краяві́дзіках

Крыніцы: piskunou2012.

краяві́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. краяві́дны краяві́дная краяві́днае краяві́дныя
Р. краяві́днага краяві́днай
краяві́днае		 краяві́днага краяві́дных
Д. краяві́днаму краяві́днай краяві́днаму краяві́дным
В. краяві́дны (неадуш.)
краяві́днага (адуш.)		 краяві́дную краяві́днае краяві́дныя (неадуш.)
краяві́дных (адуш.)
Т. краяві́дным краяві́днай
краяві́днаю		 краяві́дным краяві́днымі
М. краяві́дным краяві́днай краяві́дным краяві́дных

Крыніцы: piskunou2012.

краявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. краявы́ краява́я краяво́е краявы́я
Р. краяво́га краяво́й
краяво́е		 краяво́га краявы́х
Д. краяво́му краяво́й краяво́му краявы́м
В. краявы́ (неадуш.)
краяво́га (адуш.)		 краяву́ю краяво́е краявы́я (неадуш.)
краявы́х (адуш.)
Т. краявы́м краяво́й
краяво́ю		 краявы́м краявы́мі
М. краявы́м краяво́й краявы́м краявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

краязна́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. краязна́вец краязна́ўцы
Р. краязна́ўца краязна́ўцаў
Д. краязна́ўцу краязна́ўцам
В. краязна́ўца краязна́ўцаў
Т. краязна́ўцам краязна́ўцамі
М. краязна́ўцу краязна́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

краязна́ўства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. краязна́ўства
Р. краязна́ўства
Д. краязна́ўству
В. краязна́ўства
Т. краязна́ўствам
М. краязна́ўстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

краязна́ўца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. краязна́ўца краязнаўцы
Р. краязнаўцы краязнаўцаў
Д. краязнаўцу краязнаўцам
В. краязнаўцу краязнаўцаў
Т. краязнаўцам краязнаўцамі
М. краязнаўцы краязнаўцах

Крыніцы: piskunou2012.

краязна́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. краязна́ўчы краязна́ўчая краязна́ўчае краязна́ўчыя
Р. краязна́ўчага краязна́ўчай
краязна́ўчае		 краязна́ўчага краязна́ўчых
Д. краязна́ўчаму краязна́ўчай краязна́ўчаму краязна́ўчым
В. краязна́ўчы (неадуш.)
краязна́ўчага (адуш.)		 краязна́ўчую краязна́ўчае краязна́ўчыя (неадуш.)
краязна́ўчых (адуш.)
Т. краязна́ўчым краязна́ўчай
краязна́ўчаю		 краязна́ўчым краязна́ўчымі
М. краязна́ўчым краязна́ўчай краязна́ўчым краязна́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.