Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэюя-’ 
аеёіоуыя

зво́н

‘гук; гудзенне насякомых’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. зво́н
Р. зво́ну
Д. зво́ну
В. зво́н
Т. зво́нам
М. зво́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

зво́н

‘ударны сігнальны інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зво́н званы́
Р. зво́на звано́ў
Д. зво́ну звана́м
В. зво́н званы́
Т. зво́нам звана́мі
М. зво́не звана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

зво́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зво́навы зво́навая зво́навае зво́навыя
Р. зво́навага зво́навай
зво́навае		 зво́навага зво́навых
Д. зво́наваму зво́навай зво́наваму зво́навым
В. зво́навы (неадуш.)
зво́навага (адуш.)		 зво́навую зво́навае зво́навыя (неадуш.)
зво́навых (адуш.)
Т. зво́навым зво́навай
зво́наваю		 зво́навым зво́навымі
М. зво́навым зво́навай зво́навым зво́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

звонападо́бны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. звонападо́бны звонападо́бная звонападо́бнае звонападо́бныя
Р. звонападо́бнага звонападо́бнай
звонападо́бнае		 звонападо́бнага звонападо́бных
Д. звонападо́бнаму звонападо́бнай звонападо́бнаму звонападо́бным
В. звонападо́бны (неадуш.)
звонападо́бнага (адуш.)		 звонападо́бную звонападо́бнае звонападо́бныя (неадуш.)
звонападо́бных (адуш.)
Т. звонападо́бным звонападо́бнай
звонападо́бнаю		 звонападо́бным звонападо́бнымі
М. звонападо́бным звонападо́бнай звонападо́бным звонападо́бных

Крыніцы: piskunou2012.

зво́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зво́нка зво́нкі
Р. зво́нкі зво́нак
Д. зво́нцы зво́нкам
В. зво́нку зво́нкі
Т. зво́нкай
зво́нкаю		 зво́нкамі
М. зво́нцы зво́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Зво́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Зво́нка
Р. Зво́нкі
Д. Зво́нцы
В. Зво́нку
Т. Зво́нкай
Зво́нкаю
М. Зво́нцы

зво́нка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
зво́нка званчэ́й найзванчэ́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

звонкагало́сасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. звонкагало́сасць
Р. звонкагало́сасці
Д. звонкагало́сасці
В. звонкагало́сасць
Т. звонкагало́сасцю
М. звонкагало́сасці

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

звонкагало́сы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. звонкагало́сы звонкагало́сая звонкагало́сае звонкагало́сыя
Р. звонкагало́сага звонкагало́сай
звонкагало́сае		 звонкагало́сага звонкагало́сых
Д. звонкагало́саму звонкагало́сай звонкагало́саму звонкагало́сым
В. звонкагало́сы (неадуш.)
звонкагало́сага (адуш.)		 звонкагало́сую звонкагало́сае звонкагало́сыя (неадуш.)
звонкагало́сых (адуш.)
Т. звонкагало́сым звонкагало́сай
звонкагало́саю		 звонкагало́сым звонкагало́сымі
М. звонкагало́сым звонкагало́сай звонкагало́сым звонкагало́сых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

звонкарэ́хі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. звонкарэ́хі звонкарэ́хая звонкарэ́хае звонкарэ́хія
Р. звонкарэ́хага звонкарэ́хай
звонкарэ́хае		 звонкарэ́хага звонкарэ́хіх
Д. звонкарэ́хаму звонкарэ́хай звонкарэ́хаму звонкарэ́хім
В. звонкарэ́хі (неадуш.)
звонкарэ́хага (адуш.)		 звонкарэ́хую звонкарэ́хае звонкарэ́хія (неадуш.)
звонкарэ́хіх (адуш.)
Т. звонкарэ́хім звонкарэ́хай
звонкарэ́хаю		 звонкарэ́хім звонкарэ́хімі
М. звонкарэ́хім звонкарэ́хай звонкарэ́хім звонкарэ́хіх

Крыніцы: piskunou2012.