выкруча́сты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
выкруча́сты |
выкруча́стая |
выкруча́стае |
выкруча́стыя |
Р. |
выкруча́стага |
выкруча́стай выкруча́стае |
выкруча́стага |
выкруча́стых |
Д. |
выкруча́стаму |
выкруча́стай |
выкруча́стаму |
выкруча́стым |
В. |
выкруча́сты (неадуш.) выкруча́стага (адуш.) |
выкруча́стую |
выкруча́стае |
выкруча́стыя (неадуш.) выкруча́стых (адуш.) |
Т. |
выкруча́стым |
выкруча́стай выкруча́стаю |
выкруча́стым |
выкруча́стымі |
М. |
выкруча́стым |
выкруча́стай |
выкруча́стым |
выкруча́стых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
выкру́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
выкру́чванне |
Р. |
выкру́чвання |
Д. |
выкру́чванню |
В. |
выкру́чванне |
Т. |
выкру́чваннем |
М. |
выкру́чванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
выкру́чвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
выкру́чваюся |
выкру́чваемся |
2-я ас. |
выкру́чваешся |
выкру́чваецеся |
3-я ас. |
выкру́чваецца |
выкру́чваюцца |
Прошлы час |
м. |
выкру́чваўся |
выкру́чваліся |
ж. |
выкру́чвалася |
н. |
выкру́чвалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
выкру́чвайся |
выкру́чвайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
выкру́чваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
выкру́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
выкру́чваю |
выкру́чваем |
2-я ас. |
выкру́чваеш |
выкру́чваеце |
3-я ас. |
выкру́чвае |
выкру́чваюць |
Прошлы час |
м. |
выкру́чваў |
выкру́чвалі |
ж. |
выкру́чвала |
н. |
выкру́чвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
выкру́чвай |
выкру́чвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
выкру́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
выкрыва́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
выкрыва́льнасць |
Р. |
выкрыва́льнасці |
Д. |
выкрыва́льнасці |
В. |
выкрыва́льнасць |
Т. |
выкрыва́льнасцю |
М. |
выкрыва́льнасці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
выкрыва́льна-абвінава́ўчы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
выкрыва́льна-абвінава́ўчы |
выкрыва́льна-абвінава́ўчая |
выкрыва́льна-абвінава́ўчае |
выкрыва́льна-абвінава́ўчыя |
Р. |
выкрыва́льна-абвінава́ўчага |
выкрыва́льна-абвінава́ўчай выкрыва́льна-абвінава́ўчае |
выкрыва́льна-абвінава́ўчага |
выкрыва́льна-абвінава́ўчых |
Д. |
выкрыва́льна-абвінава́ўчаму |
выкрыва́льна-абвінава́ўчай |
выкрыва́льна-абвінава́ўчаму |
выкрыва́льна-абвінава́ўчым |
В. |
выкрыва́льна-абвінава́ўчы (неадуш.) выкрыва́льна-абвінава́ўчага (адуш.) |
выкрыва́льна-абвінава́ўчую |
выкрыва́льна-абвінава́ўчае |
выкрыва́льна-абвінава́ўчыя (неадуш.) выкрыва́льна-абвінава́ўчых (адуш.) |
Т. |
выкрыва́льна-абвінава́ўчым |
выкрыва́льна-абвінава́ўчай выкрыва́льна-абвінава́ўчаю |
выкрыва́льна-абвінава́ўчым |
выкрыва́льна-абвінава́ўчымі |
М. |
выкрыва́льна-абвінава́ўчым |
выкрыва́льна-абвінава́ўчай |
выкрыва́льна-абвінава́ўчым |
выкрыва́льна-абвінава́ўчых |
Крыніцы:
piskunou2012.
выкрыва́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
выкрыва́льнік |
выкрыва́льнікі |
Р. |
выкрыва́льніка |
выкрыва́льнікаў |
Д. |
выкрыва́льніку |
выкрыва́льнікам |
В. |
выкрыва́льніка |
выкрыва́льнікаў |
Т. |
выкрыва́льнікам |
выкрыва́льнікамі |
М. |
выкрыва́льніку |
выкрыва́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
выкрыва́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
выкрыва́льніца |
выкрыва́льніцы |
Р. |
выкрыва́льніцы |
выкрыва́льніц |
Д. |
выкрыва́льніцы |
выкрыва́льніцам |
В. |
выкрыва́льніцу |
выкрыва́льніц |
Т. |
выкрыва́льніцай выкрыва́льніцаю |
выкрыва́льніцамі |
М. |
выкрыва́льніцы |
выкрыва́льніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.