Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорстуфхцчшыэюя’

п’яню́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. п’яню́га п’яню́гі
Р. п’яню́гі п’яню́г
Д. п’яню́гу п’яню́гам
В. п’яню́гу п’яню́г
Т. п’яню́гам п’яню́гамі
М. п’яню́гу п’яню́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Пяню́га

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Пяню́га
Р. Пяню́гі
Д. Пяню́зе
В. Пяню́гу
Т. Пяню́гай
Пяню́гаю
М. Пяню́зе

Пяню́гі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Пяню́гі
Р. Пяню́г
Пяню́гаў
Д. Пяню́гам
В. Пяню́гі
Т. Пяню́гамі
М. Пяню́гах

п’яню́жка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. п’яню́жка п’яню́жкі
Р. п’яню́жкі п’яню́жак
Д. п’яню́жцы п’яню́жкам
В. п’яню́жку п’яню́жак
Т. п’яню́жкай
п’яню́жкаю		 п’яню́жкамі
М. п’яню́жцы п’яню́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008.

п’яню́жка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. п’яню́жка п’яню́жкі
Р. п’яню́жкі п’яню́жак
Д. п’яню́жку п’яню́жкам
В. п’яню́жку п’яню́жак
Т. п’яню́жкам п’яню́жкамі
М. п’яню́жку п’яню́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008.

п’яню́сенькі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. п’яню́сенькі п’яню́сенькая п’яню́сенькае п’яню́сенькія
Р. п’яню́сенькага п’яню́сенькай
п’яню́сенькае		 п’яню́сенькага п’яню́сенькіх
Д. п’яню́сенькаму п’яню́сенькай п’яню́сенькаму п’яню́сенькім
В. п’яню́сенькі (неадуш.)
п’яню́сенькага (адуш.)		 п’яню́сенькую п’яню́сенькае п’яню́сенькія (неадуш.)
п’яню́сенькіх (адуш.)
Т. п’яню́сенькім п’яню́сенькай
п’яню́сенькаю		 п’яню́сенькім п’яню́сенькімі
М. п’яню́сенькім п’яню́сенькай п’яню́сенькім п’яню́сенькіх

Крыніцы: piskunou2012.

п’яню́ткі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. п’яню́ткі п’яню́ткая п’яню́ткае п’яню́ткія
Р. п’яню́ткага п’яню́ткай
п’яню́ткае		 п’яню́ткага п’яню́ткіх
Д. п’яню́ткаму п’яню́ткай п’яню́ткаму п’яню́ткім
В. п’яню́ткі (неадуш.)
п’яню́ткага (адуш.)		 п’яню́ткую п’яню́ткае п’яню́ткія (неадуш.)
п’яню́ткіх (адуш.)
Т. п’яню́ткім п’яню́ткай
п’яню́ткаю		 п’яню́ткім п’яню́ткімі
М. п’яню́ткім п’яню́ткай п’яню́ткім п’яню́ткіх

Крыніцы: piskunou2012.

п’яню́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. п’яню́чы п’яню́чая п’яню́чае п’яню́чыя
Р. п’яню́чага п’яню́чай
п’яню́чае		 п’яню́чага п’яню́чых
Д. п’яню́чаму п’яню́чай п’яню́чаму п’яню́чым
В. п’яню́чы (неадуш.)
п’яню́чага (адуш.)		 п’яню́чую п’яню́чае п’яню́чыя (неадуш.)
п’яню́чых (адуш.)
Т. п’яню́чым п’яню́чай
п’яню́чаю		 п’яню́чым п’яню́чымі
М. п’яню́чым п’яню́чай п’яню́чым п’яню́чых

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

п’яню́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. п’яню́чы п’яню́чая п’яню́чае п’яню́чыя
Р. п’яню́чага п’яню́чай
п’яню́чае		 п’яню́чага п’яню́чых
Д. п’яню́чаму п’яню́чай п’яню́чаму п’яню́чым
В. п’яню́чы (неадуш.)
п’яню́чага (адуш.)		 п’яню́чую п’яню́чае п’яню́чыя (неадуш.)
п’яню́чых (адуш.)
Т. п’яню́чым п’яню́чай
п’яню́чаю		 п’яню́чым п’яню́чымі
М. п’яню́чым п’яню́чай п’яню́чым п’яню́чых

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Пяня́ка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Пяня́ка
Р. Пяня́кі
Д. Пяня́цы
В. Пяня́ку
Т. Пяня́кай
Пяня́каю
М. Пяня́цы