Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агдеёіоуыьэюя

набыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. набыва́ю набыва́ем
2-я ас. набыва́еш набыва́еце
3-я ас. набыва́е набыва́юць
Прошлы час
м. набыва́ў набыва́лі
ж. набыва́ла
н. набыва́ла
Загадны лад
2-я ас. набыва́й набыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час набыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

набыва́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. набыва́чка набыва́чкі
Р. набыва́чкі набыва́чак
Д. набыва́чцы набыва́чкам
В. набыва́чку набыва́чак
Т. набыва́чкай
набыва́чкаю		 набыва́чкамі
М. набыва́чцы набыва́чках

Крыніцы: piskunou2012.

набы́ліць

‘распавесці, апісаць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. набы́лю набы́лім
2-я ас. набы́ліш набы́ліце
3-я ас. набы́ліць набы́ляць
Прошлы час
м. набы́ліў набы́лілі
ж. набы́ліла
н. набы́ліла
Загадны лад
2-я ас. набы́ль набы́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час набы́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

набы́льваць

‘распавядаць, апісваць, пісаць што-небудзь і без прамога дапаўнення; выступаць у пэўнай якасці, мерыцца ў каго-небудзь (набыльваць на кавалера)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. набы́льваю набы́льваем
2-я ас. набы́льваеш набы́льваеце
3-я ас. набы́львае набы́льваюць
Прошлы час
м. набы́льваў набы́львалі
ж. набы́львала
н. набы́львала
Загадны лад
2-я ас. набы́львай набы́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час набы́льваючы

Крыніцы: piskunou2012.

набы́так

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. набы́так набы́ткі
Р. набы́тку набы́ткаў
Д. набы́тку набы́ткам
В. набы́так набы́ткі
Т. набы́ткам набы́ткамі
М. набы́тку набы́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

набытко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набытко́вы набытко́вая набытко́вае набытко́выя
Р. набытко́вага набытко́вай
набытко́вае		 набытко́вага набытко́вых
Д. набытко́ваму набытко́вай набытко́ваму набытко́вым
В. набытко́вы (неадуш.)
набытко́вага (адуш.)		 набытко́вую набытко́вае набытко́выя (неадуш.)
набытко́вых (адуш.)
Т. набытко́вым набытко́вай
набытко́ваю		 набытко́вым набытко́вымі
М. набытко́вым набытко́вай набытко́вым набытко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

набы́тлівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набы́тлівы набы́тлівая набы́тлівае набы́тлівыя
Р. набы́тлівага набы́тлівай
набы́тлівае		 набы́тлівага набы́тлівых
Д. набы́тліваму набы́тлівай набы́тліваму набы́тлівым
В. набы́тлівы (неадуш.)
набы́тлівага (адуш.)		 набы́тлівую набы́тлівае набы́тлівыя (неадуш.)
набы́тлівых (адуш.)
Т. набы́тлівым набы́тлівай
набы́тліваю		 набы́тлівым набы́тлівымі
М. набы́тлівым набы́тлівай набы́тлівым набы́тлівых

Крыніцы: piskunou2012.

набы́тніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. набы́тніцтва
Р. набы́тніцтва
Д. набы́тніцтву
В. набы́тніцтва
Т. набы́тніцтвам
М. набы́тніцтве

Крыніцы: piskunou2012.

набы́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набы́тны набы́тная набы́тнае набы́тныя
Р. набы́тнага набы́тнай
набы́тнае		 набы́тнага набы́тных
Д. набы́тнаму набы́тнай набы́тнаму набы́тным
В. набы́тны (неадуш.)
набы́тнага (адуш.)		 набы́тную набы́тнае набы́тныя (неадуш.)
набы́тных (адуш.)
Т. набы́тным набы́тнай
набы́тнаю		 набы́тным набы́тнымі
М. набы́тным набы́тнай набы́тным набы́тных

Крыніцы: piskunou2012.

набы́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. набы́тчык набы́тчыкі
Р. набы́тчыка набы́тчыкаў
Д. набы́тчыку набы́тчыкам
В. набы́тчыка набы́тчыкаў
Т. набы́тчыкам набы́тчыкамі
М. набы́тчыку набы́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.