гармо́нік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гармо́нік |
гармо́нікі |
Р. |
гармо́ніка |
гармо́нікаў |
Д. |
гармо́ніку |
гармо́нікам |
В. |
гармо́нік |
гармо́нікі |
Т. |
гармо́нікам |
гармо́нікамі |
М. |
гармо́ніку |
гармо́ніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гармо́ніка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
гармо́ніка |
Р. |
гармо́нікі |
Д. |
гармо́ніцы |
В. |
гармо́ніку |
Т. |
гармо́нікай гармо́нікаю |
М. |
гармо́ніцы |
Крыніцы:
piskunou2012.
гармо́ніум
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гармо́ніум |
гармо́ніумы |
Р. |
гармо́ніума |
гармо́ніумаў |
Д. |
гармо́ніуму |
гармо́ніумам |
В. |
гармо́ніум |
гармо́ніумы |
Т. |
гармо́ніумам |
гармо́ніумамі |
М. |
гармо́ніуме |
гармо́ніумах |
Крыніцы:
piskunou2012.
гармо́нія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
гармо́нія |
Р. |
гармо́ніі |
Д. |
гармо́ніі |
В. |
гармо́нію |
Т. |
гармо́ніяй гармо́ніяю |
М. |
гармо́ніі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гармо́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гармо́нны |
гармо́нная |
гармо́ннае |
гармо́нныя |
Р. |
гармо́ннага |
гармо́ннай гармо́ннае |
гармо́ннага |
гармо́нных |
Д. |
гармо́ннаму |
гармо́ннай |
гармо́ннаму |
гармо́нным |
В. |
гармо́нны (неадуш.) гармо́ннага (адуш.) |
гармо́нную |
гармо́ннае |
гармо́нныя (неадуш.) гармо́нных (адуш.) |
Т. |
гармо́нным |
гармо́ннай гармо́ннаю |
гармо́нным |
гармо́ннымі |
М. |
гармо́нным |
гармо́ннай |
гармо́нным |
гармо́нных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
гармо́нь
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гармо́нь |
гармо́ні |
Р. |
гармо́ні |
гармо́ней гармо́няў |
Д. |
гармо́ні |
гармо́ням |
В. |
гармо́нь |
гармо́ні |
Т. |
гармо́нню |
гармо́нямі |
М. |
гармо́ні |
гармо́нях |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
гарнавы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гарнавы́ |
гарнава́я |
гарнаво́е |
гарнавы́я |
Р. |
гарнаво́га |
гарнаво́й гарнаво́е |
гарнаво́га |
гарнавы́х |
Д. |
гарнаво́му |
гарнаво́й |
гарнаво́му |
гарнавы́м |
В. |
гарнавы́ (неадуш.) гарнаво́га (адуш.) |
гарнаву́ю |
гарнаво́е |
гарнавы́я (неадуш.) гарнавы́х (адуш.) |
Т. |
гарнавы́м |
гарнаво́й гарнаво́ю |
гарнавы́м |
гарнавы́мі |
М. |
гарнавы́м |
гарнаво́й |
гарнавы́м |
гарнавы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гарнавы́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
м. |
- |
Н. |
гарнавы́ |
гарнавы́я |
Р. |
гарнаво́га |
гарнавы́х |
Д. |
гарнаво́му |
гарнавы́м |
В. |
гарнаво́га |
гарнавы́х |
Т. |
гарнавы́м |
гарнавы́мі |
М. |
гарнавы́м |
гарнавы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.