шыпу́н
‘накіп’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| шыпу́н | |
| шыпуну́ | |
| шыпуну́ | |
| шыпу́н | |
| шыпуно́м | |
| шыпуне́ |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Скарачэннішыпу́часць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
| шыпу́часць | |
| шыпу́часці | |
| шыпу́часці | |
| шыпу́часць | |
| шыпу́часцю | |
| шыпу́часці |
Крыніцы:
шыпу́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| шыпу́чка | |
| шыпу́чкі | |
| шыпу́чцы | |
| шыпу́чку | |
| шыпу́чкай шыпу́чкаю |
|
| шыпу́чцы |
Крыніцы:
шыпу́чы
прыметнік, якасны
| шыпу́чы | шыпу́чая | шыпу́чае | шыпу́чыя | |
| шыпу́чага | шыпу́чай шыпу́чае |
шыпу́чага | шыпу́чых | |
| шыпу́чаму | шыпу́чай | шыпу́чаму | шыпу́чым | |
| шыпу́чы ( шыпу́чага ( |
шыпу́чую | шыпу́чае | шыпу́чыя ( шыпу́чых ( |
|
| шыпу́чым | шыпу́чай шыпу́чаю |
шыпу́чым | шыпу́чымі | |
| шыпу́чым | шыпу́чай | шыпу́чым | шыпу́чых | |
Крыніцы:
шыпу́чы
прыметнік, адносны
| шыпу́чы | шыпу́чая | шыпу́чае | шыпу́чыя | |
| шыпу́чага | шыпу́чай шыпу́чае |
шыпу́чага | шыпу́чых | |
| шыпу́чаму | шыпу́чай | шыпу́чаму | шыпу́чым | |
| шыпу́чы ( шыпу́чага ( |
шыпу́чую | шыпу́чае | шыпу́чыя ( шыпу́чых ( |
|
| шыпу́чым | шыпу́чай шыпу́чаю |
шыпу́чым | шыпу́чымі | |
| шыпу́чым | шыпу́чай | шыпу́чым | шыпу́чых | |
Крыніцы:
шыпшы́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| шыпшы́на | |
| шыпшы́ны | |
| шыпшы́не | |
| шыпшы́ну | |
| шыпшы́най шыпшы́наю |
|
| шыпшы́не |
Крыніцы:
шыпшы́навы
прыметнік, адносны
| шыпшы́навы | шыпшы́навая | шыпшы́навае | шыпшы́навыя | |
| шыпшы́навага | шыпшы́навай шыпшы́навае |
шыпшы́навага | шыпшы́навых | |
| шыпшы́наваму | шыпшы́навай | шыпшы́наваму | шыпшы́навым | |
| шыпшы́навы ( шыпшы́навага ( |
шыпшы́навую | шыпшы́навае | шыпшы́навыя ( шыпшы́навых ( |
|
| шыпшы́навым | шыпшы́навай шыпшы́наваю |
шыпшы́навым | шыпшы́навымі | |
| шыпшы́навым | шыпшы́навай | шыпшы́навым | шыпшы́навых | |
Крыніцы:
шыпшы́ннік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| шыпшы́ннік | |
| шыпшы́нніку | |
| шыпшы́нніку | |
| шыпшы́ннік | |
| шыпшы́ннікам | |
| шыпшы́нніку |
Крыніцы:
Шыпы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Шыпы́ | |
| Шыпо́ў | |
| Шыпа́м | |
| Шыпы́ | |
| Шыпа́мі | |
| Шыпа́х |
Шыпя́гі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Шыпя́гі | |
| Шыпя́гаў Шыпя́г |
|
| Шыпя́гам | |
| Шыпя́гі | |
| Шыпя́гамі | |
| Шыпя́гах |