Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а в е ё і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ы ь э ю я

б в г д е ё з к л м н п р с т ў ф х ц э я -

сіро́цтваваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	сіро́цтвую	сіро́цтвуем
2-я ас.	сіро́цтвуеш	сіро́цтвуеце
3-я ас.	сіро́цтвуе	сіро́цтвуюць
Прошлы час
м.	сіро́цтваваў	сіро́цтвавалі
ж.	сіро́цтвавала
н.	сіро́цтвавала
Загадны лад
2-я ас.	сіро́цтвуй	сіро́цтвуйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	сіро́цтвуючы

Крыніцы: piskunou2012.

сіро́ча

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
сіро́ча	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

сіро́часць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

	адз.
Н.	сіро́часць
Р.	сіро́часці
Д.	сіро́часці
В.	сіро́часць
Т.	сіро́часцю
М.	сіро́часці

Крыніцы: piskunou2012.

сіро́чы

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сіро́чы	сіро́чая	сіро́чае	сіро́чыя
Р.	сіро́чага	сіро́чай сіро́чае	сіро́чага	сіро́чых
Д.	сіро́чаму	сіро́чай	сіро́чаму	сіро́чым
В.	сіро́чы (неадуш.) сіро́чага (адуш.)	сіро́чую	сіро́чае	сіро́чыя (неадуш.) сіро́чых (адуш.)
Т.	сіро́чым	сіро́чай сіро́чаю	сіро́чым	сіро́чымі
М.	сіро́чым	сіро́чай	сіро́чым	сіро́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сіро́чы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сіро́чы	сіро́чая	сіро́чае	сіро́чыя
Р.	сіро́чага	сіро́чай сіро́чае	сіро́чага	сіро́чых
Д.	сіро́чаму	сіро́чай	сіро́чаму	сіро́чым
В.	сіро́чы (неадуш.) сіро́чага (адуш.)	сіро́чую	сіро́чае	сіро́чыя (неадуш.) сіро́чых (адуш.)
Т.	сіро́чым	сіро́чай сіро́чаю	сіро́чым	сіро́чымі
М.	сіро́чым	сіро́чай	сіро́чым	сіро́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сіро́чы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сіро́чы	сіро́чая	сіро́чае	сіро́чыя
Р.	сіро́чага	сіро́чай сіро́чае	сіро́чага	сіро́чых
Д.	сіро́чаму	сіро́чай	сіро́чаму	сіро́чым
В.	сіро́чы (неадуш.) сіро́чага (адуш.)	сіро́чую	сіро́чае	сіро́чыя (неадуш.) сіро́чых (адуш.)
Т.	сіро́чым	сіро́чай сіро́чаю	сіро́чым	сіро́чымі
М.	сіро́чым	сіро́чай	сіро́чым	сіро́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сірта́кі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны

	адз.	мн.
Н.	сірта́кі	сірта́кі
Р.	сірта́кі	сірта́кі
Д.	сірта́кі	сірта́кі
В.	сірта́кі	сірта́кі
Т.	сірта́кі	сірта́кі
М.	сірта́кі	сірта́кі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

сіры́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	сіры́ец	сіры́йцы
Р.	сіры́йца	сіры́йцаў
Д.	сіры́йцу	сіры́йцам
В.	сіры́йца	сіры́йцаў
Т.	сіры́йцам	сіры́йцамі
М.	сіры́йцу	сіры́йцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сіры́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	сіры́йка	сіры́йкі
Р.	сіры́йкі	сіры́ек
Д.	сіры́йцы	сіры́йкам
В.	сіры́йку	сіры́ек
Т.	сіры́йкай сіры́йкаю	сіры́йкамі
М.	сіры́йцы	сіры́йках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сіры́йскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сіры́йскі	сіры́йская	сіры́йскае	сіры́йскія
Р.	сіры́йскага	сіры́йскай сіры́йскае	сіры́йскага	сіры́йскіх
Д.	сіры́йскаму	сіры́йскай	сіры́йскаму	сіры́йскім
В.	сіры́йскі (неадуш.) сіры́йскага (адуш.)	сіры́йскую	сіры́йскае	сіры́йскія (неадуш.) сіры́йскіх (адуш.)
Т.	сіры́йскім	сіры́йскай сіры́йскаю	сіры́йскім	сіры́йскімі
М.	сіры́йскім	сіры́йскай	сіры́йскім	сіры́йскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.