схі́міцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
схі́млюся |
схі́мімся |
2-я ас. |
схі́мішся |
схі́міцеся |
3-я ас. |
схі́міцца |
схі́мяцца |
Прошлы час |
м. |
схі́міўся |
схі́міліся |
ж. |
схі́мілася |
н. |
схі́мілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
схі́мся |
схі́мцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
схі́мячыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
схі́міць
‘пасвячаць каго-небудзь у схіму’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
схі́млю |
схі́мім |
2-я ас. |
схі́міш |
схі́міце |
3-я ас. |
схі́міць |
схі́мяць |
Прошлы час |
м. |
схі́міў |
схі́мілі |
ж. |
схі́міла |
н. |
схі́міла |
Загадны лад |
2-я ас. |
схі́м |
схі́мце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
схі́мячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
схімі́чыць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
схімі́чу |
схімі́чым |
2-я ас. |
схімі́чыш |
схімі́чыце |
3-я ас. |
схімі́чыць |
схімі́чаць |
Прошлы час |
м. |
схімі́чыў |
схімі́чылі |
ж. |
схімі́чыла |
н. |
схімі́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
схімі́ч |
схімі́чце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
схімі́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
схі́мнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
схі́мнік |
схі́мнікі |
Р. |
схі́мніка |
схі́мнікаў |
Д. |
схі́мніку |
схі́мнікам |
В. |
схі́мніка |
схі́мнікаў |
Т. |
схі́мнікам |
схі́мнікамі |
М. |
схі́мніку |
схі́мніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
схі́мніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
схі́мніца |
схі́мніцы |
Р. |
схі́мніцы |
схі́мніц |
Д. |
схі́мніцы |
схі́мніцам |
В. |
схі́мніцу |
схі́мніц |
Т. |
схі́мніцай схі́мніцаю |
схі́мніцамі |
М. |
схі́мніцы |
схі́мніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
схі́мніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
схі́мніцкі |
схі́мніцкая |
схі́мніцкае |
схі́мніцкія |
Р. |
схі́мніцкага |
схі́мніцкай схі́мніцкае |
схі́мніцкага |
схі́мніцкіх |
Д. |
схі́мніцкаму |
схі́мніцкай |
схі́мніцкаму |
схі́мніцкім |
В. |
схі́мніцкі (неадуш.) схі́мніцкага (адуш.) |
схі́мніцкую |
схі́мніцкае |
схі́мніцкія (неадуш.) схі́мніцкіх (адуш.) |
Т. |
схі́мніцкім |
схі́мніцкай схі́мніцкаю |
схі́мніцкім |
схі́мніцкімі |
М. |
схі́мніцкім |
схі́мніцкай |
схі́мніцкім |
схі́мніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
схі́мніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
схі́мніцтва |
Р. |
схі́мніцтва |
Д. |
схі́мніцтву |
В. |
схі́мніцтва |
Т. |
схі́мніцтвам |
М. |
схі́мніцтве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
схі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
схі́н |
Р. |
схі́ну |
Д. |
схі́ну |
В. |
схі́н |
Т. |
схі́нам |
М. |
схі́не |
Крыніцы:
piskunou2012.
схіна́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
схіна́нне |
Р. |
схіна́ння |
Д. |
схіна́нню |
В. |
схіна́нне |
Т. |
схіна́ннем |
М. |
схіна́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
схіна́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
схіна́юся |
схіна́емся |
2-я ас. |
схіна́ешся |
схіна́ецеся |
3-я ас. |
схіна́ецца |
схіна́юцца |
Прошлы час |
м. |
схіна́ўся |
схіна́ліся |
ж. |
схіна́лася |
н. |
схіна́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
схіна́йся |
схіна́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
схіна́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.