Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

ро́вень

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ро́вень ро́ўні
Р. ро́ўня ро́ўняў
Д. ро́ўню ро́ўням
В. ро́вень ро́ўні
Т. ро́ўнем ро́ўнямі
М. ро́ўні ро́ўнях

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ро́вік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ро́вік ро́вікі
Р. ро́віка ро́вікаў
Д. ро́віку ро́вікам
В. ро́вік ро́вікі
Т. ро́вікам ро́вікамі
М. ро́віку ро́віках

Крыніцы: piskunou2012.

ро́г

‘вугал; месца, дзе сыходзяцца два прадметы ці два бакі чаго-н.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ро́г рагі́
Р. рага́ раго́ў
Д. рагу́ рага́м
В. ро́г рагі́
Т. раго́м рага́мі
М. рагу́ рага́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

ро́г

‘выраст у жывёлы; музычны інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ро́г ро́гі
Р. ро́га раго́ў
ро́г
Д. ро́гу рага́м
В. ро́г ро́гі
Т. ро́гам рага́мі
М. ро́зе
рагу́
рага́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Ро́г

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ро́г
Р. Ро́га
Д. Ро́гу
В. Ро́г
Т. Ро́гам
М. Ро́зе

Ро́гавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ро́гавічы
Р. Ро́гавіч
Ро́гавічаў
Д. Ро́гавічам
В. Ро́гавічы
Т. Ро́гавічамі
М. Ро́гавічах

ро́гавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ро́гавы ро́гавая ро́гавае ро́гавыя
Р. ро́гавага ро́гавай
ро́гавае
ро́гавага ро́гавых
Д. ро́гаваму ро́гавай ро́гаваму ро́гавым
В. ро́гавы (неадуш.)
ро́гавага (адуш.)
ро́гавую ро́гавае ро́гавыя (неадуш.)
ро́гавых (адуш.)
Т. ро́гавым ро́гавай
ро́гаваю
ро́гавым ро́гавымі
М. ро́гавым ро́гавай ро́гавым ро́гавых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рогагало́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. рогагало́ўнік
Р. рогагало́ўніку
Д. рогагало́ўніку
В. рогагало́ўнік
Т. рогагало́ўнікам
М. рогагало́ўніку

Крыніцы: piskunou2012.

рогакапы́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рогакапы́тны рогакапы́тная рогакапы́тнае рогакапы́тныя
Р. рогакапы́тнага рогакапы́тнай
рогакапы́тнае
рогакапы́тнага рогакапы́тных
Д. рогакапы́тнаму рогакапы́тнай рогакапы́тнаму рогакапы́тным
В. рогакапы́тны (неадуш.)
рогакапы́тнага (адуш.)
рогакапы́тную рогакапы́тнае рогакапы́тныя (неадуш.)
рогакапы́тных (адуш.)
Т. рогакапы́тным рогакапы́тнай
рогакапы́тнаю
рогакапы́тным рогакапы́тнымі
М. рогакапы́тным рогакапы́тнай рогакапы́тным рогакапы́тных

Крыніцы: piskunou2012.

Ро́ганава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ро́ганава
Р. Ро́ганава
Д. Ро́ганаву
В. Ро́ганава
Т. Ро́ганавам
М. Ро́ганаве