няру́пнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
няру́пнасць |
Р. |
няру́пнасці |
Д. |
няру́пнасці |
В. |
няру́пнасць |
Т. |
няру́пнасцю |
М. |
няру́пнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
няру́шаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
няру́шаны |
няру́шаная |
няру́шанае |
няру́шаныя |
Р. |
няру́шанага |
няру́шанай няру́шанае |
няру́шанага |
няру́шаных |
Д. |
няру́шанаму |
няру́шанай |
няру́шанаму |
няру́шаным |
В. |
няру́шаны (неадуш.) няру́шанага (адуш.) |
няру́шаную |
няру́шанае |
няру́шаныя (неадуш.) няру́шаных (адуш.) |
Т. |
няру́шаным |
няру́шанай няру́шанаю |
няру́шаным |
няру́шанымі |
М. |
няру́шаным |
няру́шанай |
няру́шаным |
няру́шаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
няры́начны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
няры́начны |
няры́начная |
няры́начнае |
няры́начныя |
Р. |
няры́начнага |
няры́начнай няры́начнае |
няры́начнага |
няры́начных |
Д. |
няры́начнаму |
няры́начнай |
няры́начнаму |
няры́начным |
В. |
няры́начны (неадуш.) няры́начнага (адуш.) |
няры́начную |
няры́начнае |
няры́начныя (неадуш.) няры́начных (адуш.) |
Т. |
няры́начным |
няры́начнай няры́начнаю |
няры́начным |
няры́начнымі |
М. |
няры́начным |
няры́начнай |
няры́начным |
няры́начных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.