клеймава́льшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
клеймава́льшчыца |
клеймава́льшчыцы |
Р. |
клеймава́льшчыцы |
клеймава́льшчыц |
Д. |
клеймава́льшчыцы |
клеймава́льшчыцам |
В. |
клеймава́льшчыцу |
клеймава́льшчыц |
Т. |
клеймава́льшчыцай клеймава́льшчыцаю |
клеймава́льшчыцамі |
М. |
клеймава́льшчыцы |
клеймава́льшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
клеймава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
клеймава́нне |
Р. |
клеймава́ння |
Д. |
клеймава́нню |
В. |
клеймава́нне |
Т. |
клеймава́ннем |
М. |
клеймава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
клеймава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
клеймава́ны |
клеймава́ная |
клеймава́нае |
клеймава́ныя |
Р. |
клеймава́нага |
клеймава́най клеймава́нае |
клеймава́нага |
клеймава́ных |
Д. |
клеймава́наму |
клеймава́най |
клеймава́наму |
клеймава́ным |
В. |
клеймава́ны (неадуш.) клеймава́нага (адуш.) |
клеймава́ную |
клеймава́нае |
клеймава́ныя (неадуш.) клеймава́ных (адуш.) |
Т. |
клеймава́ным |
клеймава́най клеймава́наю |
клеймава́ным |
клеймава́нымі |
М. |
клеймава́ным |
клеймава́най |
клеймава́ным |
клеймава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
клеймава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
клеймава́ны |
клеймава́ная |
клеймава́нае |
клеймава́ныя |
Р. |
клеймава́нага |
клеймава́най клеймава́нае |
клеймава́нага |
клеймава́ных |
Д. |
клеймава́наму |
клеймава́най |
клеймава́наму |
клеймава́ным |
В. |
клеймава́ны (неадуш.) клеймава́нага (адуш.) |
клеймава́ную |
клеймава́нае |
клеймава́ныя (неадуш.) клеймава́ных (адуш.) |
Т. |
клеймава́ным |
клеймава́най клеймава́наю |
клеймава́ным |
клеймава́нымі |
М. |
клеймава́ным |
клеймава́най |
клеймава́ным |
клеймава́ных |
Кароткая форма: клеймава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
клеймава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
кляйму́ецца |
кляйму́юцца |
Прошлы час |
м. |
клеймава́ўся |
клеймава́ліся |
ж. |
клеймава́лася |
н. |
клеймава́лася |
Крыніцы:
piskunou2012.
клеймава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
кляйму́ю |
кляйму́ем |
2-я ас. |
кляйму́еш |
кляйму́еце |
3-я ас. |
кляйму́е |
кляйму́юць |
Прошлы час |
м. |
клеймава́ў |
клеймава́лі |
ж. |
клеймава́ла |
н. |
клеймава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
кляйму́й |
кляйму́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
кляйму́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
клеймаўшчы́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
клеймаўшчы́к |
клеймаўшчыкі́ |
Р. |
клеймаўшчыка́ |
клеймаўшчыко́ў |
Д. |
клеймаўшчыку́ |
клеймаўшчыка́м |
В. |
клеймаўшчыка́ |
клеймаўшчыко́ў |
Т. |
клеймаўшчыко́м |
клеймаўшчыка́мі |
М. |
клеймаўшчыку́ |
клеймаўшчыка́х |
Крыніцы:
tsbm1984.
клеймаўшчы́ца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
клеймаўшчы́ца |
клеймаўшчы́цы |
Р. |
клеймаўшчы́цы |
клеймаўшчы́ц |
Д. |
клеймаўшчы́цы |
клеймаўшчы́цам |
В. |
клеймаўшчы́цу |
клеймаўшчы́ц |
Т. |
клеймаўшчы́цай клеймаўшчы́цаю |
клеймаўшчы́цамі |
М. |
клеймаўшчы́цы |
клеймаўшчы́цах |
Крыніцы:
tsbm1984.
кле́ймс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
кле́ймс |
кле́ймсы |
Р. |
кле́ймсу |
кле́ймсаў |
Д. |
кле́ймсу |
кле́ймсам |
В. |
кле́ймс |
кле́ймсы |
Т. |
кле́ймсам |
кле́ймсамі |
М. |
кле́ймсе |
кле́ймсах |
Крыніцы:
piskunou2012.