Verbum

анлайнавы слоўнік

зімнава́та

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
зімнава́та	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

зі́мнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

зімне́йшы

прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	зімне́йшы	зімне́йшая	зімне́йшае	зімне́йшыя
Р.	зімне́йшага	зімне́йшай зімне́йшае	зімне́йшага	зімне́йшых
Д.	зімне́йшаму	зімне́йшай	зімне́йшаму	зімне́йшым
В.	зімне́йшы (неадуш.) зімне́йшага (адуш.)	зімне́йшую	зімне́йшае	зімне́йшыя (неадуш.) зімне́йшых (адуш.)
Т.	зімне́йшым	зімне́йшай зімне́йшаю	зімне́йшым	зімне́йшымі
М.	зімне́йшым	зімне́йшай	зімне́йшым	зімне́йшых

Крыніцы: piskunou2012.

зімне́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

зі́мні

прыметнік, адносны

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Зі́мні

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

зі́мнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Зі́мнік

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

зі́мнікавы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	зі́мнікавы	зі́мнікавая	зі́мнікавае	зі́мнікавыя
Р.	зі́мнікавага	зі́мнікавай зі́мнікавае	зі́мнікавага	зі́мнікавых
Д.	зі́мнікаваму	зі́мнікавай	зі́мнікаваму	зі́мнікавым
В.	зі́мнікавы (неадуш.) зі́мнікавага (адуш.)	зі́мнікавую	зі́мнікавае	зі́мнікавыя (неадуш.) зі́мнікавых (адуш.)
Т.	зі́мнікавым	зі́мнікавай зі́мнікаваю	зі́мнікавым	зі́мнікавымі
М.	зі́мнікавым	зі́мнікавай	зі́мнікавым	зі́мнікавых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Зі́мнікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы