Verbum

анлайнавы слоўнік

жыро́вачны

прыметнік, адносны

Крыніцы: tsblm1996.

жыро́віцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	жыро́віцкі	жыро́віцкая	жыро́віцкае	жыро́віцкія
Р.	жыро́віцкага	жыро́віцкай жыро́віцкае	жыро́віцкага	жыро́віцкіх
Д.	жыро́віцкаму	жыро́віцкай	жыро́віцкаму	жыро́віцкім
В.	жыро́віцкі (неадуш.) жыро́віцкага (адуш.)	жыро́віцкую	жыро́віцкае	жыро́віцкія (неадуш.) жыро́віцкіх (адуш.)
Т.	жыро́віцкім	жыро́віцкай жыро́віцкаю	жыро́віцкім	жыро́віцкімі
М.	жыро́віцкім	жыро́віцкай	жыро́віцкім	жыро́віцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Жыро́віцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Жыро́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

жыро́нда

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

жыро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Жы́рхаўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне