выяўля́емы
дзеепрыметнік, залежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
выяўля́емы |
выяўля́емая |
выяўля́емае |
выяўля́емыя |
| Р. |
выяўля́емага |
выяўля́емай выяўля́емае |
выяўля́емага |
выяўля́емых |
| Д. |
выяўля́емаму |
выяўля́емай |
выяўля́емаму |
выяўля́емым |
| В. |
выяўля́емы выяўля́емага |
выяўля́емую |
выяўля́емае |
выяўля́емыя |
| Т. |
выяўля́емым |
выяўля́емай выяўля́емаю |
выяўля́емым |
выяўля́емымі |
| М. |
выяўля́емым |
выяўля́емай |
выяўля́емым |
выяўля́емых |
выяўля́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
выяўля́льнасць |
| Р. |
выяўля́льнасці |
| Д. |
выяўля́льнасці |
| В. |
выяўля́льнасць |
| Т. |
выяўля́льнасцю |
| М. |
выяўля́льнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
выяўля́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
выяўля́льнік |
выяўля́льнікі |
| Р. |
выяўля́льніка |
выяўля́льнікаў |
| Д. |
выяўля́льніку |
выяўля́льнікам |
| В. |
выяўля́льніка |
выяўля́льнікаў |
| Т. |
выяўля́льнікам |
выяўля́льнікамі |
| М. |
выяўля́льніку |
выяўля́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
выяўля́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
выяўля́ецца |
выяўля́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
выяўля́ўся |
выяўля́ліся |
| ж. |
выяўля́лася |
| н. |
выяўля́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
выяўля́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выяўля́ю |
выяўля́ем |
| 2-я ас. |
выяўля́еш |
выяўля́еце |
| 3-я ас. |
выяўля́е |
выяўля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
выяўля́ў |
выяўля́лі |
| ж. |
выяўля́ла |
| н. |
выяўля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
выяўля́й |
выяўля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
выяўля́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
выя́ўна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| выя́ўна |
выя́ўней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
выя́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
выя́ўнасць |
| Р. |
выя́ўнасці |
| Д. |
выя́ўнасці |
| В. |
выя́ўнасць |
| Т. |
выя́ўнасцю |
| М. |
выя́ўнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
выя́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
выя́ўнік |
выя́ўнікі |
| Р. |
выя́ўніка |
выя́ўнікаў |
| Д. |
выя́ўніку |
выя́ўнікам |
| В. |
выя́ўніка |
выя́ўнікаў |
| Т. |
выя́ўнікам |
выя́ўнікамі |
| М. |
выя́ўніку |
выя́ўніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
выя́ўны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
выя́ўны |
выя́ўная |
выя́ўнае |
выя́ўныя |
| Р. |
выя́ўнага |
выя́ўнай выя́ўнае |
выя́ўнага |
выя́ўных |
| Д. |
выя́ўнаму |
выя́ўнай |
выя́ўнаму |
выя́ўным |
| В. |
выя́ўны (неадуш.) выя́ўнага (адуш.) |
выя́ўную |
выя́ўнае |
выя́ўныя (неадуш.) выя́ўных (адуш.) |
| Т. |
выя́ўным |
выя́ўнай выя́ўнаю |
выя́ўным |
выя́ўнымі |
| М. |
выя́ўным |
выя́ўнай |
выя́ўным |
выя́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.